Mystery Jets - Onbekend bemind

Botanique, Brussel, 23 november 2012

Omdat we niet genoeg verdienen om alle dagen naar Paul McCartney te gaan kijken, moeten we af en toe de avontuurlijke toer op om onze portie livemuziek binnen te krijgen. We togen naar de Botanique om de nobele onbekenden van Mystery Jets te inspecteren. Hun recentste single Greatest Hits vrijt nu wel al enkele maanden onze buizen van Eustachius op, maar voor de rest kon het alle kanten uit.

Voorprogramma Oh Othello verraste alvast aangenaam. Twee jolige Britten met akoestische gitaren brachten mooie luisterliedjes en wisten ook tussendoor te boeien met grappige anekdotes. Snor ergens Lily of Wounded Knee op en vreet uw kas op omdat u ze hebt gemist!

Bij het ten tonele verschijnen van Mystery Jets werd duidelijk dat ze bij onze Franstalige landgenoten reeds op aardig wat bijval konden rekenen (weinig Vlamingen te bespeuren in de immer charmante Rotonde). En vanaf de eerste noten mocht blijken waarom.

De Britten brachten hun melodieuze poprock met de bravoure van een stadionband. En hun nummers aspireren ook naar grote publieken. We konden ons zo voorstellen hoe een nummer als opener Someone Purer door een uitzinnige festivalwei zou worden meegekeeld.

Even aanstekelijk werkten Serotonin en Flash a Hungry Smile, waarvan het laatstgenoemde uitmondde in een meer dan behoorlijke cover van Wings’ Jet. Hadden we zo toch nog onze portie Macca binnen!

Vervolgens kregen we met Greatest Hits en The Hale Bop nog meer hoogtepunten voorgeschoteld – en gingen we ons steeds sterker afvragen waarom Mystery Jets ons nog nooit ter ore was gekomen.

De groep rond Blaine Harrison grasduint in het beste dat de pop en rock uit de seventies te bieden hebben, maar zocht voor laatste plaat ‘Radlands’ inspiratie in Texas. Dat uit zich in het soort americana dat alleen door Britten kan gemaakt worden, met hele mooie stukken pedalsteel.

Maar ze blijven op hun sterkst wanneer ze potige rock met meebrulrefreinen serveren. Nummers als Flakes en Lost in Austin volgden dat recept tot op de letter, en deden het publiek eten uit de hand van Harrison en de zijnen. En zo werd het daar een meezingfestijn, handjes in de lucht inbegrepen.

Na drie toegiften bleek de band door zijn voorraad liedjes heen te zitten, en konden wij goedgemutst huiswaarts keren. Met een groep die intussen alvast kampeert op de festivalwei in ons achterhoofd. Chokri, Herman: wat jullie?