My Morning Jacket - Tantrische oor-seks
Trix, Borgerhout, 12 november 2011
My Morning Jacket had iets te vieren in de Trix, want dit was exact het zevenhonderdste optreden van de band sinds de oprichting in 1998. Het werd een ware triomftocht, een marathonconcert van tweeënhalf uur. Een uitputtingsslag voor de leken, een tantrische oorgasme-sessie voor de ingewijden.
Jim James, de zanger en oprichter van My Morning Jacket hield blijkbaar chronologische lijstjes bij want hij wist te melden dat hun vorige passage in Antwerpen al van 2000 dateerde en dat het optreden toen een van de allereerste van de band was. Wij waren erbij toen op De Nachten in De Singel, maar veel herinneren we er ons daar eerlijk gezegd niet meer van. Maar dat er voor My Morning Jacket veel veranderd is, moge duidelijk zijn.
Jim James was in 2000 niet meer dan een bescheiden verkoper uit een donutshop die in een bandje speelde. Vandaag is hij de charismatische voorman van aan van de beste, klassieke rockbands van zijn tijd. Bij het openingsnummer Victory Dance danste en loeide hij als een sjamaan, die goede geesten gunstig stemde voor het concert. Het ritueel werd met Circuital en Off The Record verdergezet en gaandeweg wist de band een rock-'n-rollstorm op te roepen die zijn gelijke niet kende.
Er waren een paar rustigere momenten, zoals Wonderful (The Way I Feel), maar verder werden vooral de grote gevoelens niet geschuwd. In I'm Amazed en Steam Engine liet de band de gitaren ongeremd razen en daarbij werd niet op een minuutje gekeken. Meerdere nummers kregen een uitgesponnen versie mee, maar toch wist de band de spanning er in te houden.
Niets werd aan het toeval overgelaten: de set zat perfect in elkaar en de bandleden waren extreem goed op elkaar ingespeeld. Het resultaat was een werkelijk tijdloze rockshow van monolithische proporties. Jim James was van begin tot eind een begeesterde zanger en gitarist. En de (verbale) interactie met het publiek hield hij tot een absoluut minimum. Alsof dat nodig was om de betovering niet te verbreken. Eén keer kon de zanger zich niet bedwingen en ging zijn duim hoog de lucht in na de zoveelste uitbundige publieksreactie. Maar met behulp van zijn cape kroop hij snel weer in zijn rol.
De set werd afgesloten met een magistrale versie van Mahgeeta, maar er volgde nog een uitgebreide bisronde met ondermeer Golden, Wordless Chorus en One Big Holiday. Extatisch lijkt ons een goed woord om dit optreden in één woord te vatten. Het is niet veel bands gegund om met zo veel schaamteloze rock-'n-roll, een weidse sound en grootse gebaren weg te komen zonder dat ze verzanden in een persiflage van zichzelf. My Morning Jacket bewees dat ze een van de groten zijn en wij hebben niet de indruk dat ze van plan zijn om de handdoek binnen afzienbare tijd in de ring te gooien.