Music in Mind - Ethisch genieten

Concertgebouw, Brugge, 8 november 2008

Een eerste koude rilling voelen we bij de aanhef van Dragonfly. Sparhawk en Parker bewijzen nog steeds meesters te zijn in het creëren van prachtige vocale harmonieën. Met haar vertolking van Violence uit ‘Long Division’ bewijst Parker op vlak van zangkunsten –zoals wel vaker- haar partners meerdere te zijn. "You can’t trust violence" wordt als mantra herhaald. 

De intro van Pissing doet ons even terug denken aan Nick Cave’s Stranger Than Kindness. De melancholie en weemoed van Low worden in twee akkoorden gevat. Groeiend vanuit bezwerende, repetitieve gitaar- en baslijnen mondt het nummer minuten later uit in een zee van distortion en hemelse noise.

Sparhawk lijkt een sociale jongen maar blijkbaar is hij de enige. Verder dan een weerpraatje wil het publiek niet gaan. En ach, wie heeft er nu nood aan gesprekken als je in plaats daarvan kunt genieten van Laser Beam. 

Afsluiten doen ze met Murderer een nummer waarop godsdienst en geweld nog maar eens in vraag gesteld worden: "One more thing before I go / one more thing i’ll ask you Lord / you might need a murderer/ someone to do your dirty work / don’t act so innocent / I saw you pound your fist upon the earth / and I read your books / seems you could use another fool / well I’m cruel".

Hoewel het geluid niet altijd optimaal is en Mevr. Parker duidelijk meer kaas gegeten heeft van toonvastheid, kunnen we Sparhawk onmogelijk verwijten naar het hoofd kunt slingeren. Als je tijdens Death Of A Salesman de bezieling op het gezicht van Sparhawk ziet, willen wij niet eens beginnen janken over ‘toon houden’; als je merkt hoe hij opgaat in zijn gitaarspel kun je amper vragen om de volumeknop af en toe toch wat beter af te stellen. Low is boven alles oprecht en dan nemen we de schoonheidsfoutjes er met zoveel plezier bij.