Music in Mind - Een kwestie van organisatie?
Concertgebouw, Brugge, 8 november 2008
Muziekfestivals: ze verplichten je soms tot het maken van onvermijdelijke keuzes. Een interview met The Album Leaf of het concert van Doi, het intimistische gitaargepluk van James Yorkston of toch de postrockmachine van jonge snaken Ef. Aaargh.
Uiteindelijk werd het volgende compromis uitgedokterd: een interview met Jimmy LaValle van The Album Leaf, rennen naar het concert van James Yorkston, snel de laatste nummers meepikken van Ef en dan over naar The Album Leaf.
James Yorkston, een bleke, rossige Schotse bard (leve de clichés) mag in zijn eentje The Lighthouse verwarmen met zijn gitaarspel en kleine, eenvoudige liedjes. Een geweldig zangtalent is hij niet eens, een begenadigd songschrijver en gitarist wel. Zijn vorig jaar verschenen ‘The Year Of The Leopard’ was geen wereldschokkende plaat, maar zo’n warm en ingetogen exemplaar dat je met liefde koestert. Was het niet voor Yorkstons breekbare stem of de mooie arrangementen dan enkel al voor zijn poëtische schrijfsels, geïnspireerd door de natuur en –hoe kan het ook anders- de liefde in al zijn facetten. Een plaatje dat het felle daglicht schuwt maar o zo goed past wanneer de dag overgaat in de nacht.
“Good evening, my name is James Yorkston and what is yours?” Geen reactie… het begint een onaangename traditie te worden. Yorkston laat zich echter niet van de wijs brengen, glimlacht, sluit de ogen, begint zacht te tokkelen en heft This Time Tomorrow aan. In Lowlands Away worden we meegevoerd op de tonen van zijn gitaarspel en mondharmonica. Hoewel Yorkston sowieso geen groot zanger is, excuseert hij zich openlijk na afloop van St. Patrick, een triest nummer over whisky en vrouwen. Het is zijn eerste concert na een griepaanval en de zangprestaties zijn niet zoals het hoort. Dat hij later ook nog zijn eigen teksten vergeet of niet helemaal tevreden is met zijn gitaarsolo geeft het optreden aan de ene kant iets authentieks -voor ons hoeft het niet allemaal perfect te zijn en toegegeven, we vinden Yorkston ook wel behoorlijk grappig-, maar doet ons aan andere kant even twijfelen aan de beroepsernst van Yorkston. Maar Yorkston is Yorkston, doet zijn ding en trekt zich van de rest weinig aan. Wat anders te verwachten van een man die tienduizend pond aan zijn neus laat voorbijgaan omdat hij weigert één van zijn nummers in een reclamefilmpje voor boter te laten gebruiken? Hij toont zich bereid om een verzoekje te spelen en leeft zich dan ook helemaal uit in een uitgesponnen maar beklijvende versie van de traditional I Know My Love. Voor ons het enige échte hoogtepunt in ’s mans set.
Hoewel we Yorkstons stijl en muziek weten te appreciëren maakt hij minder indruk dan had gekund. Uit zijn ‘The Year Of The Leopard’, speelt hij enkel Steady As She Goes (nee, geen cover) en het enthousiasme druipt er niet meteen van. Yorkston of Ef… we zijn plots niet helemaal zeker of we wel de juiste keuze hebben gemaakt.
Ondertussen is Ef in de concertzaal aan zijn bisnummers begonnen. De twintigers in hun aansluitende jeansbroeken en onderhemdjes gaan helemaal op in hun grof maar melodisch post-rock geweld en voor één keer lijken we van het publiek hetzelfde te kunnen zeggen. Waar we al redelijk onder de indruk waren van hun debuutplaat ‘Give Me Beauty… Or Give Me Death’, moeten we toegeven dat het live ook niet mis klinkt. Helemaal niet mis. We krijgen een donkerbruin vermoeden dat we hier een portie vuurwerk gemist hebben. Damn. Zelfs na twee live-nummers durven we er onze hand voor in het vuur steken: van deze jonge Zweden horen we in de toekomst zeker nog.
The Album Leaf. Het is zo’n band waarvan je de muziek ofwel eindeloos slaapverwekkend vindt, ofwel niets minder dan pure magie. Wij kiezen resoluut voor de magie. Het concertgebouw loopt, ondanks het bijna nachtelijke uur, aardig vol. Blijkbaar zijn we niet de enigen die houden van een warm muzikaal donsdeken.
Wat meteen opvalt is het enorme projectiescherm. “Het grootste scherm dat we ooit gebruikten”, gaf Drew Andrews (keyboards/gitaar) eerder die avond toe. The Album Leaf staat erom bekend zijn sfeervolle soundscapes te laten vergezellen door visuals en dat blijkt vanavond niet anders.