Mumford And Sons - Kolkend Sportpaleis

Sportpaleis, Antwerpen, 30 maart 2013

Marcus Mumford en zijn zonen zijn hot, zoveel is duidelijk! De band werd eerder deze week toegevoegd aan de fantastische line up voor het Glastonbury festival, elk concert van de Europese tournee is helemaal uitverkocht en ook voor hun Belgische passage in het Sportpaleis, oorspronkelijk gepland in de veel te kleine Lotto Arena, waren alle tickets in mum van tijd uitgedeeld. Iedereen was het er over eens: het dak zou er vanavond afvliegen. Maar konden Mumford And Sons dat ook wel waarmaken met nog maar twee albums hun teller? Jazeker! Ze deden de temperatuur in het Sportpaleis meer dan ooit hoog opladen en werd al meteen duidelijk dat er in deze barre tijden nog plaats is voor veel warmte, plezier en een hele hoop ambiance.

Drie bands voor de prijs van één, dat is wat de fans deze avond voorgeschoteld kregen. Zowel Half Moon Run als Mystery Jets waren een waardige opener voor Mumford And Sons. Respect voor de heren van Half Moon Run. Het middenplein was nog maar halfvol en er waren nog veel meer zitplaatsen leeg dan bezet. Toch brachten ze het Sportpaleis al naar hogere sferen en deden ze het publiek wegdromen over wat de avond nog zou brengen. Daarna kregen de Mystery Jets het middenplein voor de eerste keer aan het dansen. Een voorsmaakje van wat er nog meer zou volgen: een dansende menigte die de winterkou even wou vergeten.

Om iets voor tienen was het dan echt de beurt aan de band waar iedereen voor gekomen was. Elke stoel was bezet en het middenplein was uitgegroeid tot een kolkende vulkaan die elk moment tot uitbarsting kon komen. Mumford And Sons trokken hun fel besproken concert op gang met Babel, een nummer van op hun recentste en gelijknamige album.

Wat er daarna volgde was ongetwijfeld dé verrassing van de avond. Hun tweede nummer was meteen hun grootste hit. Little Lion Man zorgde voor het eerste meezingmoment met een zeer hoog feel good gehalte en de sfeervolle lichtjes, die er speciaal voor deze gelegenheid gehangen waren, maakten het plaatje helemaal compleet!

De 18.500 fans, volgens een bekentenis van Marcus Mumford het grootste zaalpubliek waarvoor ze al gespeeld hadden, kregen een bijna twee uur durende show waarbij de hits (Winter Winds, The Cave, Roll Away Your Stone) ervoor zorgden dat de hete menigte in het middenplein helemaal tot ontploffing kon komen terwijl de minder bekende nummers ( Ghosts That We Knew,White Blank Page,Timshel) het hele sportpaleis meevoerden naar intiemere sferen.

En of het intiem was! Uit elke hoek van het Antwerpse muziektempel weerklonk wel ergens een Marry Me aanbod en nee, het kwam niet van mij, ook al had het wel goed gekund. Nog intiemer werd het toen het grote podium ingeruild werd voor een kleintje ergens midden in het publiek. Een gitaar, een micro en vier heerlijke samenklinkende stemmen, meer was er niet nodig om het Sportpaleis een laatste keer helemaal stil te krijgen. Van een fantastisch kippenvelmoment gesproken!

I’ll Wait werd de perfecte afsluiter van de avond : Iedereen veerde voor een laatste keer  nog eens recht , de handen gingen weer op elkaar en er werd nog eens stevig gedanst als nooit tevoren.

Het werd een avond zoals iedereen verwacht had: een die altijd in het concert geheugen gegrift zal staan. Mumford And Sons staan bijna op elk groot festival deze zomer en deze avond maakte ook duidelijk waarom. Deze vier heren zorgen namelijk voor pure ambiance op een zeer breekbare maar heerlijke manier! Er wordt nu al volop gedroomd van het volgende Belgisch concert.