Mothers - Nog steeds niet door de verpakking

Botanique, 20 februari 2019

Mothers - Nog steeds niet door de verpakking

De laatste plaat van Mothers voelt een beetje aan alsof de genialiteit verpakt zit in hermetisch dichtgenaaide, harde plastic en we nog altijd geen schaar hebben gevonden. Een bizarre plaat die maakte dat de band rond de geweldige Kristine Leschper het moest doen met een halfgevulde Witloofbar.

 

Als u het ons enkele jaren geleden had gevraagd, hadden we het anders voorspeld. De band brak toen door met diep snijdende folknummers die deden denken aan Daughter, maar dan met complexer ritmespel en donkere teksten die zo metaforisch waren dat zelf genius.com het even niet meer wist. Hun debuut ‘When You Walk A Long Distance You Are Tired’ werd een plaat die het grote publiek vanwege het trage tempo links liet liggen. De enkeling die zich er wel in verdiepte kon echter wel eens zwaargehavend achterblijven.

Wat volgde, is in grote mate atypisch te noemen. Hoewel hun debuut bewees dat de band alles in zich had om mee te drijven in het bekende succesconcept van bijvoorbeeld Daughter, ging het volledig de andere richting op. Opvolger ‘Render Another Ugly Method’ werd complexe en rotvermoeiende plaat die hun magere fanbase eerder goed filterde in plaats van ze aan te dikken.  

In de Botanique dreef de band hun bizarre gedragspatroon voort door nog nauwelijks iets van het oudere werk in de setlist op te nemen. En toch speelde Mothers een bijzonder aangename set. Een set met leuke tempowisselingen en vooral beweging op het podium. Niet dat de muzikanten door elkaar heen liepen, maar wij hebben nog nooit een bassist gezien die zo onafgebroken vasthield aan zijn hypnotiserend en afwisselend stapje voorwaarts/achterwaarts. Mothers kwam uiterst genietbaar uit de hoek al moeten we wel toegeven dat we afdwaalden vanaf het moment dat Leschper haar vingers op dat galmende orgeltje legde.   

Het hoogtepunt van de set is makkelijk aan te wijzen. It Hurts Until It Doesn’t haalde als enige song van Mothers’ debuutalbum de setlist en bewees nog steeds hetzelfde diep in de ziel kervende meesterwerkje te zijn. Al lijkt het niet onaannemelijk dat de rest van de set wel wat aan waardering zou toenemen als we hem nog een paar keer opnieuw zouden beleven. Tekstueel is ‘Render Another Ugly Method’ immers minstens even interessant als zijn voorganger. Alleen moet de luisteraar zich eerst door een labyrint van bizarre muzikale constructies wurmen vooraleer de schat te vinden. Niet dat we er al uit zijn of er echt een schat verstopt ligt of dat er slechts sprake is van enkele willekeurig rondgestrooide diamantjes.

Conclusie: Mothers is erin geslaagd een album te schrijven dat te complex is voor de buitenwereld, maar heeft er in de Botanique alsnog een aangename set mee gespeeld.

21 februari 2019
Jorik Antonissen