Morctapes labelnight - Luster - Luster dooft even het Lichtfestival

NEST, 1 februari 2018

In de week dat de muziekpers dagenlang de MIA’s ademde, hield het piepkleine Gentse Morctapes een label night in NEST. Het kleine, ronde zaaltje achteraan de vroegere bibliotheek aan het Gentse Zuid stond niet alleen mijlenver van die Vlaamse verpersoonlijking van “the scene that celebrates itself”, het was ook een onthaastende oase middenin de processie van lichtfestivalgangers die buiten in dikke drommen voorbijtrokken.

 

Morctapes had twee acts voorzien maar voor Simon Marius (de helft van het duo Maan; niet te verwarren met Moon Duo) kwamen we helaas net te laat. Terwijl labelbaas Wim Lecluyse buiten het zaaltje de geimproviseerde bar openhield, maakte Luster zich klaar voor hun set. Het instrumentarium van het sextet deed denken aan een light-versie van Esmerine (een marimba kon wellicht niet binnen in het zaaltje); de sound twijfelde tussen lo-fi en modern klassiek.

 

Annelies Monséré ruilde haar kleine harmoniumorgel af en toe voor een gitaar, maar ook de andere muzikanten zwoeren niet bij één instrument. Dat rijke palet werd echter heel spaarzaam benut, met een rustig, minimalistisch geluid als mooi gevolg. De vele onverwachte, vaak tegendraadse accentjes deden denken aan Hood. Terwijl drumster Lobke D’Hespeel (ze klonk als een Gentse Moe Tucker) en violist-bassist-gitarist Jelle Vanlerberghe als ruggegraat fungeerden, kleurden een blokfluit, een cello en de zang van Yumi Verplancke de songs verder in, nu eens eigenzinnig de eigen weg gaand, dan weer samensmeltend tot een dromerig geheel. Samen met een vijftigtal andere aanwezigen voelden we ons drie kwartier lang muisstil betoverd door Luster.

 

Met een bandnaam die in het Nederlands "kroonluchter" betekent, was Luster wat ons betreft het hoogtepunt van het Lichtfestival in Gent. O ironie! Totnogtoe releasete het zestal maar één song, op een split-10” met Hellvete (op Morctapes, natuurlijk). Misschien moeten de bandleden de talloze andere muzikale projectjes even opzij zetten en ons verrassen met een plaat.