Mister & Mississippi - Pure schoonheid als eindresultaat
N9, Eeklo, 5 april 2015
Krokketten uit de muur, overvolle campings, Heineken, Kane enzoverder. Jarenlang hadden we zo onze redenen om zeer weigerachtig te staan ten opzichte van veel zaken die uit Nederland kwamen. En toen was daar in 2013 plots Mister & Mississippi met die wonderbaarlijke debuutplaat. Met hun tweede ‘We Only Part To Meet Again’ gingen ze op datzelfde niveau verder. Meer dan de moeite waard dus om ze live te gaan bekijken leek ons.
Een voorprogramma spelen is voor jonge artiesten dikwijls een mooie kans, maar ook vaak een ondankbare taak. De jonge Singer-Songwriter Milo Meskens uit Deinze slaagde er echter makkelijk in om de N9 op de korte tijd die hem gegeven was te overtuigen van zijn talent. Enkel gewapend met zijn stem, gitaar en occasionele mondharmonica bracht hij een huiselijke, maar innige set met een mix van pop, folk en blues. Een nummer als All These Best Friends waarmee hij de finale van De Nieuwe Lichting haalde, gaat zeer diep en de John Mayer-cover Who Do You Think I Was klonk ongelofelijk catchy en rauw.
Mister & Mississippi stonden een groot jaar voorheen ook al in muziekclub N9 en wisten toen de boel al vakkundig in te pakken. De verwachtingen lagen dus hooggespannen voor hun tweede doortocht in het Meetjesland. Aftrappen deden ze met het Shape Shifter waarbij de gitaren een geladen sfeer creëerden waar de zang mooi overheen gedrappeerd werd. Het nummer bouwde geduldig op naar een heerlijke climax en outro waar het mini-klokkenspel voor een leuk element zorgde.
De vooruitgeschoven single uit het nieuwe album Meet Me At The Lighthouse volgde daarop. We lieten ons meedijnen op de ritmes van drummer Samgar Jacobs doorheen deze winterse aanvoelende song. Die tristesse werd verder uitgespeeld in Southern Comfort waarbij sommige zangpartijen weg van de micro’s gezongen werden wat voor een soort van verheven effect zorgde.
In Between liet de band eens volledig en onomwonden tot zijn recht komen. De samenzang tussen Maxime Barlag en Samgar Jacobs, die ook zijn drums eens goed onder handen nam, zat van bij de eerste noot perfect. Gitaristen Danny van Tiggele en Tom Broshuis mochten eens goed op hun gitaar rammen.
Het meest emotionele nummer van de avond was het titelnummer van het nieuwe album. We Only Part To Meet Again greep ons van bij aanvang. De mooie gelaagde opbouw zorgde ervoor dat de emotie tot in elk detail van het nummer voelbaar was. Het a capella einde zorgde voor het absolute summum.
Daarna volgde een heerlijk trio uit de debuutplaat. Follow The Sun met dat heerlijk subtiele gitaarriffje, Same Room, Different House dat in het refrein en de fantastische outro luidkeels meegezongen werd door het publiek en debuutsingle Northern Sky waarbij alle melodie en harmonie perfect in evenwicht waren.
Met het lichtvoetige, plezante en poppy The Filthy Youth sloot de groep zijn set af. Het nummer waar je instant gelukkig van werd, eindigde zoals vaak het geval is bij Mister & Mississippi met een stevige post-rock gerelateerde outro. Het is de combinatie van het zachte harmonieuze met die vaak buitensporige outro’s dat het handelsmerk van de band lijkt te gaan worden. En we zijn er geenszins rouwig om.
In de bisronde maakte de groep nog serieus indruk met een volledig onversterkte en driestemmige versie van Nemo Nobody. Mocht er toen en speld vallen, je zou het gehoord hebben. For Us To Remember tenslotte begon zachtje als een soort van zoetgevooisd slaapliedje, maar evolueerde naar een overweldigende en fantastische wall of sound.
Mister & Mississippi maakte opnieuw grote indruk. Rustig en een tikkeltje zweverig het ene moment, stevig en rechttoe rechtaan het andere, maar steeds met puurheid en schoonheid als eindresultaat. De weg loopt zoals we in het verleden al aanhaalden regelrecht richting top en Muziekclub N9 was een mooie tussenstop.
Op 8 april passeert Mister & Mississippi ook nog in De Roma te Borgerhout, samen met St. Grandson.