Michael Gira - Grootmeester solo en akoestisch

Ancienne Belgique, Brussel, 14 april 2016

Met Swans brengt hij binnenkort een nieuw album, ‘The Glowing Man’, uit, maar woensdagavond trad Michael Gira solo aan in de club van de AB. Daar bracht hij een mix van zijn rijke backcatalogue en enkele nummers van de nieuwe Swans plaat. Ondanks enkele moeilijkheden was het duidelijk dat er hier een grootmeester met een heel eigen geluid aan het werk was.

Michael Gira - Grootmeester solo en akoestisch



Het voorprogramma werd verzorgd door Christoph Hahn, die in Swans de lapsteel bespeelt. Hij begon zijn set ook met Open Plan Living, een nummer dat met loops en effecten een muur van geluid opbouwde en zo deel had kunnen zijn van de laatste Swans-platen. Het bleek een uitzondering in de set, want daarna nam hij een elektrische gitaar ter handen en creëerde hij vooral het idee dat de club een oud, rokerig café was. De nummers straalden, zeker ook door Hahns diepe bariton, een bluesy gevoel uit. 

Niet alles wat Hahn bracht was eigen materiaal. Enkele nummers waren covers en zo passeerden er ook twee nummers in het Frans. Afsluiten deed hij met een donkere en heftige een versie van In Every Dream Home A Heartache van Roxy Music op lapsteel.

Wie zich had voorgesteld dat er bij een akoestisch soloconcert van Michael Gira een intieme sfeer zou hangen, was eraan voor de moeite. Ook zonder effecten of zonder volledige band wist hij volumes te bereiken waarbij oordopjes aan te raden waren. Met enkel een akoestische gitaar en zijn gebalde stem wist Michael Gira een indringend geluid te produceren. 

Wat Gira solo doet ligt vooral in het verlengde van Swans (of is daar een aanvulling bij). Verschillende nummers - Jim of Eden Prison bijvoorbeeld - waren aanvankelijk solonummers, maar werden daarna ook door de band onder handen genomen. Daarmee gaf het concert vooral inzicht in de manier waarop Gira’s nummers in elkaar zitten en bewezen ze dat dit materiaal ook werkt als het tot zijn essentie is teruggebracht.

Waar in het geheel van Swans kleine oneffenheden niet altijd meteen opvallen, is dat bij een soloset wel het geval. Doorheen de set doken er namelijk wat problemen op: het gitaarspel van Gira was soms wat slordig en ook zijn stem viel bij momenten wat weg  Ergens halverwege excuseerde Gira zich daar trouwens voor.

De set was een mix van ouder materiaal, enkele nummers die nooit op een album zijn geraakt en twee nummers, die ook op het nieuwe studioalbum van Swans zullen staan (When Will I Return? en People Like Us), maar dan wel in een ander jasje. Tegelijk steunden veel nummers op dezelfde patronen. En door het gebrek aan afwisseling konden niet alle nummers even sterk boeien, om van de problemen nog te zwijgen. Desondanks werd wel opnieuw duidelijk dat Michael Gira een geheel eigen geluid en stijl heeft, die niemand hem snel zal nadoen.

14 april 2016
Robbe Van Petegem