Mercury Rev - De fijne lijn
Openluchttheater, Deurne (Antwerpen), 20 juli 2009
Het rustige Rivierenhof is een ideale setting voor de zweverige, betoverende muziek van Mercury Rev. Na hun vorige gesmaakte passages in ons land vroegen we ons af of hun klankmuur ook stand zou houden in een eerder bescheiden setting voor een vrij magere opkomst. Moeiteloos, zo bleek.
Zowel Mercury Rev als St. Vincent balanceren op de fijne lijn tussen indrukwekkend en gratuit bombastisch, tussen interessant en vergezocht, tussen hypnotiserend en vervelend. St. Vincent zat voor ons alleszins een paar kilometer aan de verkeerde kant van die lijn. Wij zullen wel weer voor beotiër versleten worden, maar volgens ons wordt vergezocht ingewikkeld gepingel al te vaak "interessant" bevonden om zichzelf interessant te maken. Ei zo na maakten we het internationale gebaar voor wankers naar Annie Clark en de haren.
Nee, dan liever Mercury Rev. Bij het wegdeemsterende daglicht openden ze sterk met Snowflake in a Hot World en October Sunshine, om ons met The Funny Bird onmiddellijk in hogere sferen te brengen. You're My Queen werd dan weer lang uitgesponnen en balanceerde toch weer net op die grens die een beetje opschuift naarmate een mens wat meer magic mushrooms eet.
Op het doek achter de groep werd een ballerina geprojecteerd, en dat was het stille begin van een indrukwekkende lichtshow. Tonite It Shows kreeg een erg aards en open begin alvorens helemaal over te gaan in een trip die verder gezet werd met Diamonds en Evening of light. Ook hier was de grens tussen eentonig en hypnotiserend erg dun, maar het gros van de tijd zat alles perfect snor. Hoewel Jonathan Donahues stem soms wat vermoeid leek maakte zijn intensiteit veel goed.
De lichtshow nam steeds in kracht toe en bij Holes leek het alsof er een UFO geland was met de ramen open en de stereo vol open met muziek van de planeet Zork III. Neen, wij hebben niet aan de paddo's gezeten, maar we vinden wel dat die gratis zouden moeten zijn bij een optreden van Mercury Rev. Met Dream of a Young Girl as a Flower en afsluiter Senses on Fire was hun recentste plaat goed vertegenwoordigd.
Als bis kregen we Godess On a Hiway. Meer heeft een mens niet nodig om gelukkig te zijn. Mercury Rev speelt nooit klakkeloos een plaat na, de live-arrangementen zijn erg knap (en vooral: erg live), de show moet niet onderdoen voor de muziek en omgekeerd, en je wordt volledig meegezogen in het verhaal - of liever: het sprookje - dat de groep vertelt. Dàt zou de norm moeten zijn voor elk live-optreden.