Maxïmo Park - De coach mag blijven

Trix, Borgerhout (Antwerpen), 4 april 2009

Op de radio beweert men dat er nog hoop is en dat ze het zelf in handen hebben. En wat geldt voor de Rode Duivels, geldt ongetwijfeld ook voor Maxïmo Park. Want dit concert is een try-out: de nieuwe plaat is nog niet op de markt en de fans zijn nog niet vertrouwd met de nummers. Het kan dus alle kanten uit met zo’n show.

Maar dat is buiten de waard gerekend. Zo'n try-out mag dan een sprong in het ongewisse zijn, het gaat hier wel om Maxïmo Park. En wie Maxïmo Park zegt, kan niet om de man met het hoedje heen. Paul Smith eist autoritair het podium voor zich op. Als het ooit zou mislopen in de muziek, kan hij in elk geval zo de theaterwereld in.

Hemd, vest en de onvermijdelijke hoed zorgen alvast voor een goed begin. Maar er is uiteraard meer. Met grote gebaren pakt hij zijn publiek in. Altijd op zoek naar rechtstreeks contact zweeft hij van links naar rechts op het podium, daarbij zijn medebandleden opjagend en aanvurend. Niet alleen geeft hij een demonstratie luchtdrummen en lipt hij de gitaarsolo mee, evengoed vuurt hij denkbeeldige saldo’s af op de eerste tonen van Let’s Get Clinical.

De set is perfect afgewogen. De nieuwe nummers krijgen wel beweging in de uitverkochte Trix, maar worden nog niet luidkeels meegebruld zoals dat bij pakweg Books From Boxes of afsluiter Apply Some Pressure wel het geval is.

De groep heeft het in elk geval niet over een compleet andere boeg gegooid met het nieuwe album ‘Quicken The Heart’. Er is nog steeds die herkenbare, pulserende basis waarover Duncan Lloyd zijn Rickenbacker uit de band laat springen en Lukas Wooller zijn toetsen uitstrooit.

Tijdens het spelen van nieuwe nummers valt bovendien ook op dat bassist Archis Tiku zijn paarden op stal houdt, om ze tijdens semiklassiekers als Our Velocity toch voorzichtig de wei in te laten. Op dat moment durft hij zich zelfs los te rukken van zijn basversterker.

Geef de nieuwe nummers nog wat tijd om de fans helemaal te overtuigen - want dat kunnen ze ongetwijfeld - en Maxïmo Park is opnieuw klaar om de festivalweides onder de knoet te krijgen. Wij waren nu alvast weg van Overland en West Of Suez, en werden bovendien onder de broek geschopt door killerversies van Girls Who Play Guitars en opener Graffiti.

Ze hadden het inderdaad zelf in handen, en in tegenstelling tot het sportieve debacle van de avond werd in Antwerpen wél aan de lopende band gescoord met prachtige combinaties en dito tactiek. Deze coach mag zeker nog even blijven.