Mauro Pawlowski - Vrijdag de dertiende vertaald

Stadsschouwburg Mechelen, 13 januari 2023

Wie naar de Mechelse Stadsschouwburg was afgezakt om de voorstelling van 'Eternal Sunday Drive', de nieuwe plaat van Mauro Pawlowski, mee te maken, was eraan voor de moeite. Één blik op het podium vertelde ons dat het geen regulier avondje van Mauro met groep zou worden.

 

Het podium lag bezaaid met allerhande attributen. Zelfs de stofzuiger uit de backstage van CC Mechelen had er een prominent plaatsje gekregen. Dat Mauro in zijn eentje op het podium verscheen, leek het kennerspubliek niet echt te deren. Dat was enige tijd geleden in CC Strombeek toch net even anders. Mauro had van een “slechtgezinde man” een mailtje gekregen waarin die zich bekloeg over het avondje amusement dat hij verwachtte, maar niet had gekregen. In Mechelen werd de mail een onderdeel van de show, gebracht met minimalistische synths als enige begeleiding. “Je bent geen artiest, als je geen zekere vijandigheden meemaakt”, dixit de heer Pawlowski.

Onlangs vertelde Mauro dat hij optreden ziet zoals een kind dat met de blokken speelt en met verschillende elementen toch een samenhangend geheel kan maken. Hij serveerde het aanwezige publiek dan ook op een greep uit het meest recente materiaal (waaronder The Silent Sky), enkele welgemikte covers en een dolle selectie uit de goed gevulde carrière.

Maurits Pauwels kwam langs met enkele klassiekers als Wild Meisje, Anneliese Michel en Afscheid In Kloten. Covers waren er dan weer van The Velvet Underground (Sunday Morning) en van Nul Komma Nul van Kris De Bruyne, met wie Mauro ooit samenspeelde. Een ander ietwat bevreemdend blokje in de blokkendoos was de interpretatie van een oud volkslied over de duivel die een jong meisje in bezit neemt en haar gebruikt als Duivelspaard. Het bracht een bezwerend sjamanistisch sfeertje in de set.

De kwansuis op het podium achtergelaten zwarte cape maakte dat ook alter ego Somnabula een acte de présence kon geven. We werden zelfs vergast op de ”Mauro Pawlowski Non Hit Potpouri”, wat eigenlijk zijn fin de carrière-zet zou moeten worden. Als afsluiter kregen we een streepje “poëzie over de zakelijke kant van de muziekindustrie”, waarbij de gastheer reciteerde uit een teruggevonden contract uit 1996 tussen platenmaatschappij A&M en toenmalig bandje Evil Superstars.

En zo was de blokkendoos helemaal leeg aan het eind van de avond. Al die muzikale stijlen, zo verschillend soms, kwamen mooi samen in het grote “Mauro Pawlowski Universum”.