Marina and The Diamonds - Tv-brillen en reuzenhamburgers
Vooruit Kunstencentrum, Gent, 1 december 2010
De avond begon en sloot af met dezelfde link: Hollywood. Het is immers het bekendste lied van Marina and The Diamonds en werd een logisch bisnummer, maar het is tevens de naam en woonplaats van de support act. Hollywood Kill deed ons meteen denken aan ’s lands eigen Vive La Fête. Een olijk duo, Karen en Greg, bracht een vreemde, maar dansbare set elektro. We onthouden vooral dat de man iets weg had van Freddy Mercury, maar dat zijn stem dan weer dicht bij die van Tom Smith van Editors lag. Marina’s hevige fans, die de eerste vier rijen van de zaal inpalmden, had de zangeres al vanaf de eerste minuut mee. De iets kritischere toeschouwer moest wachten tot het midden van het concert vooraleer ook die meegesleept werd in haar wereld van glitter, glamour en opsmuk. Dat kwam vooral omdat ze opende met minder bekende liedjes zoals Girls en Seventeen. Bovendien zat haar stem in het begin nog niet helemaal goed, waardoor The Outsider en Are You Satisfied? niet helemaal op punt stonden. Toch haalde ze ook toen al enkele keren uit.Je wist dat de avond nog heel wat moois zou brengen. En dat gebeurde na haar eerste kledingswissel. Van het afstandelijke typetje in een zwarte jurk en met het haar in een dot – ze kon zo uit een gothic novel zijn weggelopen - werd ze een liefelijke dame in een hartjesjurk en met losse haren. Deze look gecombineerd met hits zoals I Am Not A Robot, Oh No! en het nieuwe Jealousy toverden een gelukzalige glimlach op de rest van de monden. Marina was nog het best wanneer ze alleen aan haar piano zat en ons verwende met een intieme versie van Obsessions en in de bisronde hetzelfde deed met Numb. Hier bewees ze dat niet enkel het gure winterweer koude rillingen kan bezorgen. Toch weten we na het concert nog altijd niet goed uit welk hout Marina nu precies gesneden is. Probeert ze zich af te zetten tegen de divacultuur of poogt ze nu net om een diva te worden? Ze claimt bij hoog en laag het eerste, maar haar vier kledijwissels in een uur tijd wijzen eerder op een zangeres met sterallures. Van een gothic noveltype werd ze een dame met een groot hart en een tv-bril. Een pyjamaglitterpak en reuzenhamburger, die ze ostentatief showde tijdens Hollywood, ontbraken niet. Allemaal zo over the top, maar het maakte haar optreden wel plezanter. Maar waar we visueel konden genieten, kreunden we vaak auditief . Het volume stond namelijk zo pijnlijk luid dat we des te meer naar de pauzes tussen de liedjes snakten. Een paar decibel minder had het concert veel aangenamer gemaakt. Kortom, het duurde een tijdje vooraleer het publiek ontdooide, maar uiteindelijk werd het zeker en vast een dik feestje. Dat ze haar fans mag blijven verwennen met reuzenhamburgers, fancy brillen en glitterpakjes à volonté. En vergeet haar ongewone operastem niet.
