Maribou State - State of the art entertainment
Ancienne Belgique, 26 maart 2019
Dat de Ancienne Belgique de laatste halte was op hun tournee kon ons – frankly, my dear – gestolen worden. Aldaar, temidden de Brusselse stadsjungle, plofte Maribou State een stolp neer waarin de goegemeente levensvreugd kon tanken. Een kleurrijk microklimaat met behaaglijke gloed en dansontlokkende klanken werd risicogebied; terstond loerde klimaatprotest om de hoek, want ook hier begon de boel aardig op te warmen. Met excuses voor de vochtschade, AB.
Het zweet vloeide rijkelijk, die dinsdagavond in de tjokvolle grote zaal. Het Engelse viertal op de planken trapte af met het instrumentale tweeluik Hole en Feel Good, waarin groovy synths, gitaren en drums een exotisch, rijk gekleurd klanktapijt weefden. Een constante in het oeuvre van Maribou State: ritmesecties – met een drumstel, elektrische drums en djembés waren ze vanavond goed vertegenwoordigd – en een catchy motiefje leggen de fundering, waarna het geraamte weelderig wordt aangekleed met meer lagen dan je koukleumende suikertante draagt op een polaire winterochtend.
De inhoud dan. Die neigde halfweg de set te verzanden in smakelijke eenheidsworst – zeker in songs zonder zangeres was (nog) meer diversiteit welkom geweest, streng als we zijn. Lees: na de werkuren leggen wij zout op slakken, want de massa smulde van de geserveerde kost. Voor het slapengaan keken we nog eens goed in de spiegel; een verzuurde zagevent staarde terug, met kramp in de benen na een avondje jeugdig swingen. Ontnuchterend. Maar dit terzijde.
De komst van zangeres Holly Walker voor Steal bracht verfrissing in de stemloze stuifnevel, die tot dan toe gespekt werd met vocale samples. Walker opende een extra dimensie met haar ijle, breed uitwaaierende zweefkunsten – een brave, toonvaste stem die elke noot omarmde, bestreelde en wegschonk als een allerlaatste knuffel na een afscheidskus. Onze smaakpapillen zijn haar dankbaar.
Eerlijk, zonder Walker was dit optreden niet boven het maaiveld uitgekomen. Midas was een voltreffer, energieshot The Clown zweepte de hele zaal op – de luiwammesen in de stoffen zetels achteraan incluis. Opvallend hoe de kelen opengezet werden telkens Walker haar stembanden aanspande, terwijl instrumentale songs minder enthousiasme genereerden. Al wordt Maribou State onrecht aangedaan door zangloze partijen te reduceren tot ordinaire dansmagneten, want daarvoor is de samenstelling gewoon te smeuïg, te onweerstaanbaar, te ingenieus.
De bisronde was het ultieme bewijs: Maribou State trok niet alleen de stekker uit de tour maar rukte ineens het hele stopcontact uit de muur. Of zo voelde de ontlading toch na de elektrische hoogspanning in Turnmills. De laatste noot spatte uiteen op de planken en het onderhoudspersoneel van de AB haalde de dweil boven. Waarvoor hulde.
