Marble Sounds - De juiste snaren

Muziekcentrum Trix, Borgerhout, 29 januari 2016

Het wordt stilaan een traditie: de “officiële” release van een nieuwe plaat van Marble Sounds vindt steeds plaats in Muziekcentrum TRIX. En met elke plaat dikt de fanbase van Marble Sounds weer aan. Terecht, zo bleek nog eens.

Niet toevallig was het Kim Janssen, die het voorprogramma van deze releaseshow mocht verzorgen. Janssen had namelijk een bijdrage geleverd aan het nieuwe album en was dus meteen in de buurt voor het hoofdprogramma. De man - laat u door de naam Kim niet misleiden - kan dan ook een ferm stukje zingen. Zelf de akoestische gitaar betokkelend en met enige hulp op piano en stem hield hij het voorste deel van Trix moeiteloos in de ban van zijn (in deze versies althans) (alt)country-getinte liedjes. Janssen heeft de stembanden en het materiaal om potten te breken. En daarvoor heeft hij met deze show ook aan deze kant van de Moerdijk een lans gebroken.

Een nieuwe plaat, een nieuw geluid? Wel, ja en nee. Marble Sounds staat nog steeds garant voor zoete popsongs met af en toe een venijnig angeltje, maar heeft het op de nieuwe plaat toch iets anders aangepakt. Frontman, inspirator, pianist en zanger-gitarist Pieter Van Dessel heeft de piano nog iets meer centraal gezet dan dat op de vorige platen al het geval was. In de live uitvoering viel The Ins And Outs misschien iets minder op, maar het viel nog steeds op, al was het maar vanwege de meer uitbundige zang van Van Dessel. De korrel was bovendien grover in deze versie.

Maar voor we daar aan toe waren, passeerden nog een aantal andere, nieuwe songs waarvan vooral een krachtig, opnieuw rond de piano cirkelend These Paintings Never Dry. Opvallende meerwaarde ging er (weer) uit van de blazers, die songs als Set The Rules, waarin ook al stevig werd uitgepakt, prachtig bijkleurden.

Tout Et Partout, ook live een schoon duet van Van Dessel met intussen zowat vaste zangeres Renée Sys, staat in ons notaboekje en geheugen geboekstaafd als een hoogtepunt, door leadgitarist Gianni Marzo voorzien van een atmosferische solo en wegstervend tot enkel nog het skelet van de ritmesectie overbleef. De Franse toets, die het nummer meekreeg, deed de rest.

Opvallende nieuwkomer op de setlist was The Little Lows, tot op heden naar eigen zeggen zelden voorkomend op een setlist, maar nu opgevist om te schitteren en opnieuw door de kopersectie te worden onderstreept. Van het andere, ouder werk onthouden wij graag het schitterende The Time To Sleep, dat van zacht synthgetint liedje evolueerde tot potige bijna postrocksong.

In de bisnummers bleek opnieuw dat ook op de nieuwe plaat vintage Marble Sounds-nummers te vinden zijn. K.V., waarvoor Kim Janssen er dan werd bijgehaald, mag gerust in de prijzenkast worden bijgezet.

Voor verrassingen gaat Marble Sounds hiermee waarschijnlijk niet zorgen, maar een degelijke, mooie set was dit zeker wel. Pieter Van Dessel en zijn uitgelezen muzikale partners in crime weten de juiste snaren te raken en zijn klaar om de rest van België en omliggende landen (opnieuw) in te palmen.