Marble Sounds - Parels voor de babbelaars
Zebrawoods, Gent, 24 december 2015
In een verwarmde en gezellig aangeklede tent in de Zebrastraat in Gent worden er tien dagen lang elke avond optredens georganiseerd in een periode, die op zich bekend staat als erg windstil wat optredens betreft. Zebrawoods heet het initiatief en naast onder andere Gabriel Rios, Het Zesde Metaal en Roland kwamen ook Marble Sounds al even het materiaal uit hun half januari te verschijnen nieuwe plaat ‘Tautou’ voorstellen.
De groep koos zijn set zeer evenwichtig uit met een mooi geheel van nieuw en oud werk. Al hadden ze het niet onder de markt met een deel van de aanwezige mensen, die blijkbaar niet voor de muziek kwamen. Een probleem dat zich wel vaker voordoet wanneer je in Gent naar een optreden gaat. Zo sprak de anders overigens immer aimabele frontman Pieter Van Dessel het publiek tot twee keer toe aan op hun gebabbel en onderbrak hij My Friend zelfs omdat het echt te gortig werd.
Van het nieuwe werk kunnen we vooral zeggen dat het zeker goed komt met die nieuwe plaat. Present Continious was een ingetogen, sfeervolle binnenkomer. Set The Rules kreeg een ingehouden strofe, maar kwam op dreef met een uitbundig refrein en These Paintings Never Dry was poppy en quasi euforisch en kon teren op een heerlijk baslijntje. Ook bij The First Try toonde Marble Sounds zich van de meest poppy kant.
Uiteraard kon ook vooruitgeschoven single The Ins And Outs niet ontbreken. Het nummer klonk wat ijl bij aanvang, maar werd uiteindelijk breed, maar secuur uitgesmeerd. De topsong van de nieuwe plaat wordt het tweetalige Tout Et Partout. Het is een duet met Renée Sys dat een sobere, lichtjes spooky, maar ook ook subtiel catchy kant heeft en waarbij het tweestemmige refrein in het Engels en Frans wordt gebracht. Zowaar een klein Gainsbourg-Birkin-momentje in Gent.
Het bekendere werk passeerde ook ruimschoots de revue met uiteraard de twee radiohits Sky High en Leave A Light On (samen met Renée). De ingetogen nummers hadden beide moeite om boven het gebabbel uit te komen, wat bijzonder jammer was. Verder hoorden we ook het altijd werkende en geniaal opbouwende My Friend, een uitbundig Dance Clarence Dance, het meeslepende The Time To Sleep en in de bisronde het naar de keel grijpende If You Stay Then I Can’t Go.
Met een try-out probeert een band altijd te zoeken naar wat werkt en wat niet. Wij zagen een goed concert, maar het is zeer de vraag of de groep na de praatbarak, die het in Zebrawoods bij momenten leek, veel wijzer geworden is.