Marble Sounds - Gewoon schoon

CC De Herbakker, Eeklo, 24 januari 2015

Marble Sounds timmert al jaren aan de weg. Na een ep en twee albums volgde eind 2014 de doorbraak toen Leave A Light On bijna per ongeluk een hit werd. Het geesteskind van Pieter Van Dessel werd omarmd door Vlaanderen en de groep nam zijn warme luisterliedjes nu naar het pluche van het theater om een ruimer publiek te bedienen. Zo ook in De Herbakker.

Laten we beginnen met het minder goede nieuws. Qua geluid was het een beetje zoeken, er zat gedurende de ganse show een venijnige feedback klaar. Van Dessel zat bovendien met een verse verkoudheid waarvoor hij zich uitgebreid excuseerde, maar het goede nieuws is dat we daar als publiek niks van gemerkt hebben.

Een leuke extra waren de drie blazers die de groep meegebracht had. Deze brachten hun meerwaarde al vrij vlug in de set bij Hazy, een nummer dat de groep openomen heeft voor de vijfde ‘Te Gek?!’-compilatie. De blazers waren hier prominent aanwezig en bezorgden de song een soort van ‘fanfare in het dorp’-gevoel. Voor nostalgische zielen als we zijn is dit een positief gevoel.

In The Little Lows, Evenings en het nummer met de heerlijke Guided By Voices-sample My Friend  zorgden de blazers voor een zalige kers op de taart. In de Jason Derulo-cover van het nummer Trumpets die de groep ooit maakte voor Giel op 3FM was er, uiteraard, ook een glansrol weggelegd voor de blazers in het mooi uitgebalanceerde arrangement. Of hoe je een nummer helemaal naar je hand kan zetten. Een schitterende afsluiter ook trouwens.

Daarvoor was er nog veel ander moois de revue gepasseerd. We hoorden enkele klassiekers passeren. Photographs en Sophia-cover Ship In The Sand werden naar een hoger niveau getild door de gitaarriffs van Gianni Marzo. The Time To Sleep, dat ondertussen al aan drie miljoen driehonderdduizend views zit op Youtube, kreeg een heerlijk uitgerokken en op volume mikkende outro mee. Uit hun debuut-ep kregen we het sobere en altijd ijzingwekkend mooie If You Stay Then I Can’t Go met veel plezier in extremis nog op onze boterham.

Met Renée als gastzangeres koos de groep voor een gevestigde waarde in de Vlaamse muziekscene. Een waarde die vorig jaar met ‘Marching’ overigens zelf nog een een mooi album op ons losliet. Logischerwijs kwam zij meezingen op bisnummer Leave A Light On, maar ook in die eerdere bescheiden hit Sky High nam zij na een aarzelende aanzet de honneurs met verve waar. De vijf seconden pure stilte in die song blijven steeds een adembenemend moment. Verrassender was haar bijdrage in de kleine en lieflijke songs New Breeze en The Days We Care About. Beiden met een minimum bezetting.

Bovendien werden er tijdens het optreden ook een aantal nieuwe nummers aan het publiek voorgesteld uit de derde, dit najaar te verschijnen plaat. De groep gooide er als openingssong met How It’s Going To End meteen een nieuw nummer tegenaan. Het nummer ving aan als een rustig nummertje, met vleugelpiano in de rug, maar geleidelijk aan groeide het naar een full-band song met die typische warme sound. Een beetje vergelijkbaar was First Try waar na een richtingbepalende piano opnieuw  voor een breed uitgewaaierd slot met de band werd gekozen.

We Slow onderging ook een hele metamorfose van dreigend naar net heel helder, open en breed. Er werd verrassend genoeg ook voor een streepje electronica gekozen in The Ins And Outs waarin ook de drums een eigenzinnig traject afleggen. Ten Seconds Tot Count Down werd gezongen door een effectenmicro en klonk erg zacht en minimalistisch.

Marble Sounds, ook wel eens de Vlaamse Eels genoemd, stond een jaar geleden nog voor vijftig man in de N9 vijfhonderd meter verder. Een groot jaar later speelden ze voor een bijna uitverkochte zaal in Eeklo. Het kan verkeren, zoals ze dan zeggen. En nu wachten we vol ongeduld op die derde plaat.