Maquillage - Voor alles een eerste keer
De Club, Mechelen, 3 oktober 2025
Er is voor alles een eerste keer. Vanavond stond het Antwerpse kwartet B O I met zijn vijven op het podium, traden de Italianen van Six Impossible Things voor de eerste keer op in België en - daarrvoor waren de meesten afgezakt naar De Club in Mechelen - stelden de Mechelaars van Maquillage debuutplaat ‘ArMOR’ voor aan de wereld.
Voor de meiden van B O I (de spaties zijn wel degelijk van belang) was het podium vanavond iets krapper dan normaal. Of de extra gitariste “moest maar wat vermageren”, aldus bassiste Marieke Hutsebaut, die je misschien nog kent van The Spectors. Die gitariste bleek Chloë Maes te zijn, mede-stichtend lid van de band. Ze werd tijdelijk vervangen door Claire Faniel, maar die wilden de andere bandleden ook niet kwijt. Voeg daarbij nog Indra Aubroeck op zang en gitaar en Caia Croes op drums en het kwintet B O I is volledig. Muzikaal was er dan weer niets veranderd en grossierde de band nog steeds in spannende en catchy popsongs met trommelvliezenteisterend, stevig gitaarwerk. Onlangs brachten ze debuut ‘B O I’ uit op cassette en daarvan speelden ze het stevige John, waarbij allerlei duivels uitgedreven dienden te worden. Verder ook nog fijn werk als Nothing's Right en Sugar Tits. Afsluiter All These Boys klonk nog even okselfris als toen we het voor het eerst hoorden en de band in het vizier kregen. Weer een fijne “Oep a bakkes”.
Six Impossible Things komt uit de Italiaanse shoegazescene waarin ook Gioia Podestà, zangeres van Maquillage, de eerste muzikale stappen zette. Het is het geesteskind van Nicky Fodritto en Lorenzo Di Girolamo en ze maken introspectieve dreampop en shoegaze. In Mechelen kregen ze van Maquillage de kans om zich aan een Belgisch publiek te presenteren. De zweverige zang en toetsen van Nicky en de sferische, wijd uitwaaierende gitaren van Lorenzo werden live nog met bas en drums aangevuld voor een fijne set, waarbij ze ons pas naar het einde toe helemaal mee hadden in het verhaal. De gelukzalige glimlach om de mond van Nicky maakte alvast veel goed en ook de cover van Lana Del Reys Videogames was verrassend. Ook Twenty Something wist ons mee te slepen in hun wereld. Mooi zonder meer.
Onlangs kon u al lezen dat we debuutplaat ‘ArMOR’ hoog inschatten, hier stelde Maquillage de plaat voor aan een live publiek in thuisstad Mechelen. En dat is allerminst een vluchtig detail. Ze presenteerden de plaat op de plek waar de nummers geboren werden. De stad klinkt volgens de band door in de muziek en de releaseshow is “meer dan een concert, het is thuiskomen”. En het werd een releaseshow zoals een rechtgeaarde plaatvoorstelling dient te zijn: de hele plaat, waar de band trots op is, werd gespeeld, daarom niet in dezelfde volgorde als op de plaat, maar dat is een detail. Hulde.
De overweldigende drums van plaatopener DFA (Death From Above) openden ook vandaag de debatten, waarna de andere groepsleden druppelsgewijs voor het voetlicht traden om een potige versie van de song in te zetten. De band had er goesting in, zoveel was duidelijk. De verschroeiende opener werd gevolgd door een strakke versie van Are You Safe? en Again vervolledigde het openingstrio. Er werd even gas terug genomen met de dreampop van Cosmic Circles, maar daarna nam een stuwend Shadows weer het voortouw in een uitgebalanceerde set van postpunk en shoegaze. Niet enkel nieuw werk kregen we voorgeschoteld, maar ook de ep ‘Kabuki Brush’ werd nog eens bovengehaald met Sodas, een voorafschaduwing van al het mooie dat er voor Maquillage aan zat te komen. Volgden nadien nog Flowers, Drift, een meeslepend Moon, Closer en Disere dat, zoals op de plaat, ook de reguliere set mocht afsluiten. Dat de band voor bisnummers mocht terugkomen, stond in de sterren geschreven.
Op Maanrock mochten we in de ‘Backstage By Concertzaak’ de akoestische sessie van Maquillage meemaken en genieten van alternatieve versies van de muziek. Ook toen werd de accordeon geïntroduceerd in een subtiele versie van Phones. De allereerste single Blue kreeg een welverdiend ereplaatsje aan het einde van dit machtige en meeslepende concert. Op deze manier rondde Maquillage letterlijk de cirkel. “De plaat is niet langer van ons,” besloot bassist Nick Symoens deze wonderlijke avond. “Ze is nu van jullie!”
