Maps - Een meer dan aangename rit

Botanique, Brussel, 8 november 2008

Er zijn betere manieren om de avond door te komen dan languit hangend voor de buis. Je kan bijvoorbeeld een concertje meepikken in de Botanique. Voor een habbekrats kan je de meest uiteenlopende en spannende muziek ontdekken. In de Rotonde staat vanavond Maps op het podium, het project dat volledig draait rond James Chapman. Het oeuvre mag dan beperkt zijn tot één cd en enkele losse nummers, dat neemt niet weg dat ook een optreden met slechts 11 nummers best de moeite kan lonen.

‘We Can Create’ heet het album dat James Chapman als Maps heeft opgenomen, gewoon voor het geval u zich na het lezen van dit verslag niet meer kan inhouden. Daarbij kreeg hij hulp van wonderkind Valgeir Sigurdsson, die zorgde voor de productie. De muziek doet denken aan Fad Gadget, maar dan zonder het bittere, zonder het cynisme, maar ook Gary Numan of een ander romanticus komt om de hoek loeren.

Dat elektronica belangrijk is, hebt u intussen al wel begrepen. De opstelling is dan ook gecentreerd rond drie batterijen toetsen/synthesizers gesteund door een ritmesectie en met een prima bassist die samen met de drums de snelwegen uittekent waarlangs de nummers als snelheidsduivels kunnen scheuren. De synthesizers zorgen daarbij voor het ritme, zeg maar de secundaire wegen, terwijl met de gitaar en af en toe extra percussie de dorpsweggetjes en steegjes worden verkend. Het resultaat is een mooi vol geluid.

Zoals tijdens opener So Low, So High die als een donderslag bij heldere hemel losbarst en meteen het publiek op de been krijgt. Het nummer draait rond een sample van mandolines die – hoe vreemd het ook mag klinken –  perfect bij de song past. Wat ook opvalt is de driestemmige, gefluisterde zang, die het geweld van de synthesizers lijkt tegen te spreken, maar het geheel integendeel afrondt. Verder wordt er eerder spaarzaam met “geleende” samples omgegaan.

De eerste drie nummers komen volledig overeen met de volgorde op de plaat. Verder is de volgorde van de nummers eerder lukraak. Uitschieters zijn een schitterend It Will Find You en de romantische afsluiter When You Leave.

Hoewel de muziek behoorlijk ernstig is, is het gezelschap toch niet van humor gespeend. Dat blijkt uit de setlist, waar Lost My Soul en Liquid Sugar respectievelijk genoteerd staan als Lost My Soup Bowl en Liquid Spunk.

Als toemaatje krijgen we nog het eerste nummer dat Maps ooit opnam. Start Something klinkt veel gejaagder dan de overige nummers en ontbreekt dan ook op de plaat. Maar de kiemen van de romantische new wave zijn daar al duidelijk aanwezig.

Je kan jezelf verliezen in de muziek van Maps. Maar dan niet omdat je GPS dienst weigert, maar eerder omdat de schoonheid van deze muziek je verblindt. Opletten dus dat je de juiste afslag niet mist.