Machine Head - Jubileum in stijl
De Mast, Torhout, 10 november 2014
Machine Head had iets te vieren, zondagavond in De Mast in Torhout. Het nieuwe album 'Bloodstone & Diamonds' ligt pas in de winkel en bovendien bleek het op één maand na twintig jaar geleden sinds het viertal uit Noord-Californië zijn eerste Belgische concert kwam spelen, toen in Vorst Nationaal. Toen in het voorprogramma van het grote Slayer, nu zijn ze zelf band van dienst om plat te spelen. En platspelen is wat ze deden.
Vorige week moest supportband Devil You Know nog heel de Europese tour cancellen, waardoor er een gaatje vrijkwam in de line-up. Dat gaatje wist de organisatie van Strike nog snel te vullen met het Belgische Crimson Falls. De death-/metalcoreformatie uit Oud-Turnhout warmde de al snel goed gevulde zaal op, al bleek de ontvangst niet enorm. Onbekend en onbemind, zullen we maar besluiten.
Die vlieger gaat alvast niet op voor Darkest Hour. De hardcore-/deathmetalband uit Washington DC kent zijn oorsprong in het gezegende jaar 1994 en heeft dus wel al enkele watertjes doorzwommen. Zij stegen door het afzeggen van Devil You Know een trapje en lieten moeiteloos de kopjes schudden. Na herhaaldelijke pogingen van frontman John Henry kregen ze tegen het einde van de set dan eindelijk toch enkele fans aan het moshen. Zijn stem klonk heel het concert door trouwens nogal eentonig, maar als verzachtende omstandigheid kon de discutabele geluidskwaliteit worden ingeroepen. Tussen zijn gescreamde en meer cleane vocals was soms nauwelijks verschil merkbaar. Maar voor de rest was dit een zeer degelijke performance van het vijftal.
Op naar Machine Head dan maar. Ozzy's Diary Of A Madman ging plots over in een theatrale intro, waarna het symfonische begin van Now We Die werd ingezet. Dat nummer was al gelekt voor de release van het nieuwe album en het publiek was er dan ook al duidelijk mee bekend. Met daarna Imperium was ook de moshpit meteen ingezegend.
De band wisselde de meer melodieuze nummers vanop 'Unto The Locust' als Locust en het prachtige Darkness Within af met de snoeiharde oudere nummers zoals Ten Ton Hammer en Bulldozer. En tussendoor uiteraard weer enkele rondjes drinkbekers opvangen met frontman Robb Flynn, die meermaals oprecht onder de indruk leek van het geoogste applaus.
Van het nieuwe album kregen we voorts nog Night Of Long Knives en Killers & Kings te horen. Vooral dat eerste bleek net iets minder overtuigend. Gelukkig had het viertal nog een stevige finale achter de hand. Toen de stevige openingsriff van Davidian ingezet werd, ging het spreekwoordelijke dak er sowieso af. Daarna droeg Flynn naar aloude gewoonte Aesthetics Of Hate op aan ons aller broeder Dimebag. Om het twintigjarige jubileum van Machine Head in België kracht bij te zetten, kregen we er zelfs Old als bonus bovenop. Afsluiten deden de Amerikanen traditiegetrouw met het magistrale Halo vanop 'The Blackening'.