M83 - Het vierkoppige beest

Le Grand Mix, Tourcoing, 18 maart 2012

Afgezien van hun optreden op de [PIAS] Nites had M83 geen concerten in ons land. Daarom gingen wij net als veel landgenoten net over de Franse grens naar M83 kijken, in Le Grand Mix in Tourcoing. Een beslissing waar we geen spijt van hebben, want we kregen een uitmuntende zaalshow voorgeschoteld van een band op de top van zijn kunnen.

Porcelain Raft, één van de vehikels van de Italiaan Mauro Remmidi, werd door M83 uitgenodigd als het voorprogramma voor alle Franse data. Hij stond met zijn gitaar wat verloren tussen de vele instrumenten op het podium, maar had gelukkig ook wat bakjes en effecten meegebracht om zijn breed uitwaaierende songs van de nodige punch te voorzien. De combinatie van breekbare vocalen en een storm van gitaren was in grote mate schatplichtig aan My Bloody Valentine, iets waar de fans van M83 vast niet vies van zullen geweest zijn.

Ook M83 is sinds 2004 in wezen een eenmansproject, maar Anthony Gonzales laat zich op en naast het podium bijstaan door een wisselende toestroom talenten. Voor de line-up van de huidige tour ronselde hij zelfs een bandlid op basis van een filmpje op YouTube na een oproep op zijn website. Opmerkelijk: de vierkoppige band maakte een onverwoestbare indruk op ons. De performance, de lichtshow, de geluidsmix, het zat allemaal piekfijn in elkaar.

Alles bij M83 draait om het opwekken van een specifieke melancholische sfeer die zowel naar het verleden als naar een vreemde toekomst verwijst. Daarbij is de klank waarin de songs vorm krijgen minstens even belangrijk als de songs zelf. Met behulp van een hele batterij vintage en hightech machines slaagde dit vierkoppige beest er perfect in om de donkere, dromerige sound van 'Hurry Up, We’re Dreaming' tot leven te brengen. Op zich een enorme prestatie die ons deed denken aan de legendarische liveshows van Nine Inch Nails.

De helft van de set kwam uit de jongste plaat. Eén van de hoogtepunten was een indrukwekkend Intro waarbij de tweede zanglijn (op plaat ingezongen door Zola Jesus) perfect gebracht werd door de toetseniste. De set zwierde van dromerig bombastisch naar stil tot uiterst dansbaar, en daarvoor werd er ook geput uit het oudere werk. Teenage Angst en A Heart & A Guitar herkenden we uit het uitmuntende 'Before The Dawn Heals Us'. Ook van het album 'Saturdays = Youth' haalden vier nummers de set.

Vooral in de tweede helft kwam Gonzales onverwacht dansbaar uit de hoek. Soms werden de gitaren zelfs langs de kant gezet en concentreerden de bassist en gitarist zich op de percussie. Een cover van Fall, van de soundtrack die Daft Punk maakte voor de animatiefilm ‘Tron’, leidde samen met Midnight City tot een climax waar het publiek uitzinnig op reageerde.

De bisronde bleef beperkt tot Skin en Couleurs en M83 liet de fans schreeuwend om meer achter. Wie meer wil zal dus moeten wachten tot de zomer. Wij voorspellen dat M83 ook op de festivals tot één van de onverwachte hoogtepunten zou kunnen uitgroeien.