Lucky Fonz III - Een onontgonnen held
Herberg De Zwaan, Vosselaar, 23 oktober 2012
In onze woonkamer heeft Lucky Fonz III, nom de plume van noorderbuur Otto Wichers, de heldenstatus verworven sinds wij vorig jaar zijn Nederlandstalig debuut ‘Hoe Je Honing Maakt’ te horen kregen. Groot was dan ook onze verbazing toen gisteravond, in het gat dat Vosselaar heet, bleek dat wij ei zo na de enige Belgen zijn die die mening zijn toegedaan.
Lucky besteeg er de bühne in een klein café, waar de helft van de aanwezigen dan ook nog eens gekomen was voor het voorprogramma, van wie het enige merkbare talent het verdragen van de tatoeëernaald scheen te zijn. Niet getreurd echter, de protagonist van de avond blaakte van dadendrang en had slechts enkele minuten nodig om met behulp van zijn kwajongenscharisma het weifelende publiek helemaal in te pakken.
Lucky Fonz is een singer-songwriter, maar niet het schuchtere type dat enkel zijn donkerste zielenroerselen schichtig voorziet van een voorzichtig beroerde gitaar en een hese fluisterstem. In Nederland is hij beroemd; dat deelt hij zelf mee in Wat Ik Zou Zeggen Als Het Kon. Zelfs de minister is er fan. In België is het zover dus nog niet gekomen. Het concert in Herberg De Zwaan was zelfs het enige in ons land dit jaar. Degenen die de moeite hadden genomen om af te zakken kregen echter niet zomaar een concert; ze werden vergast op een spektakel.
Wichers fluisterde en haalde uit, verruilde gitaar af en toe voor piano en deed er wat mondharmonica bovenop. Hij poseerde voor foto’s, stelde ons voor aan zijn vriendin en zijn tourmanager, maakte grapjes (“Als je ooit een soort van overval meemaakt, en die gozer zegt "Noem twee Nederlandse bands of je gaat eraan.", dan zeg je gewoon "Doe Maar, Blöf!".”) en antwoordde op vragen uit het publiek door middel van geïmproviseerde liedjes. Tijdens de pauze kwam hij een praatje slaan met zijn fans en deelde hij posters en handtekeningen uit. Wij waren al verrukt door de randanimatie alleen!
Maar het draait natuurlijk voornamelijk om de songs. En die vormen ook de hoofdreden waarom we de man zo lyrisch bejegenen. Lucky wisselde Engelstalig werk van zijn eerste platen af met nummers uit het onvolprezen ‘Hoe Je Honing Maakt’ - kopen! nu! - en nieuwe liedjes. Verzoekjes werden met de glimlach ingewilligd. We zongen met zijn allen mee met Hou Je Nog Van Mij?, verzorgden de gefloten stukken van All My Days en toekomstige klassiekers als Jongens en Ik Heb Een Meisje vormden de kers op de taart.
Na anderhalf uur snakte de arme man naar een Belgisch biertje, maar het dankbare publiek weigerde hem dat te gunnen zonder eerst nog een toegift te krijgen. Jan De Smet, die in het publiek zat, werd mee het podium op geroepen. En naar onze mening is er zelden ooit ergens luider en ongemeender "Eigenlijk wil ik dat je gaat” gekeeld.
Ga nu heen en ontdek zonder dralen Lucky Fonz III. U zult het zich niet beklagen.