Lordi - Boeiende beesten bevestigen eurosongtitel
, , 8 november 2008
De eurosongtriomfators van Lordi zijn op rondreis door Europa. Natuurlijk mocht België, goed voor acht eurosongpunten, niet ontbreken. Al heeft het niet veel gescheeld: de wezens werden onlangs getroffen door een monsteronvriendelijk virus en moesten drie shows annuleren. Uitgerekend in België namen ze de draad weer op.
Omdat we goede plaatsen wilden inpalmen moesten we ook het voorprogramma meepikken. Persoonlijk houden we niet zo van coverbands. Als er dan een naam als Kisstory geprogrammeerd staat raad je al dat we niet van harte uitkeken naar wat komen ging. Ze kwamen op als de originele Kiss: allemaal in een strakke maillot, gezicht wit –en zwartgeschminkt, plateauzolen en gehuld in een allegaartje aanstootgevende kledij. Muzikaal leek het niet helemaal op het origineel, maar de entertainmentwaarde was hoog genoeg om ons ervan te doen genieten.
Wel jammer was het verbod op het gebruik van pyrotechnieken tijdens het optreden van Kisstory. Naar eigen zeggen hadden de heren serieus wat springstof en confetti in petto, maar omdat de zaal te klein was mocht er niets afgevuurd worden. Wie het eurovisiesongfestival zag weet dat de headliner ook over een uitgebreid arsenaal aan vuurwapens en andere showbevorderende elementen beschikt en ja hoor, ook de hoofdact moest flink snoeien in haar showelementen. Dat liet het “Lordi” -scanderende publiek weliswaar niet aan haar hart komen.
Het podium was stevig verbouwd. We zagen een klooster met opengaande poort, doodskoppen, grafstenen en andere sculpturen. Er was ook een grijs orgel met twee kandelaars erop en links en rechts van het podium stonden twee zuilen met het verticale opschrift Lordi.
Intromoment werd een ingekorte versie van hun nieuwsbericht dat ook op hun jongste album staat. Daarna keilde de mummie en gitarist ACDC-gewijs de riff van Bringing Back The Balls To Rock keihard de zaal in en verscheen oppermonster Mr. Lordi onder hoorngeschal uit de poort. Evenals de sound klonk zijn venijnig brullende én toonvaste zang perfect. Aan de muziek ging het echt niet liggen, maar kon Lordi ook zonder hun vuurwerk –en/of confettispuwende show blijven boeien?
het antwoord daarop is een volmondig “ja!”, want Lordi had zelf voor nieuwe effecten gezorgd. Zo kwam er bij het kerstmisachtige It snows in hell schuim uit de twee zuilen gevlogen en werden er ter vervanging van het confettikanon gewoon wat papiersnippers voor een ventilator gehouden. Op de momenten dat normaal een vuurpijl zou afgaan spuwden de wezens zelf een halve liter water de lucht in, wat toch ook een aardig effect opleverde.
Daarnaast was er de humor. Mr. Lordi verdween regelmatig in het klooster en kwam dan met een nieuwe outfit of een origineel rekwisiet weer op. Stel je maar eens een afgrijselijk creatuur voor met een belachelijke pet. Tijdens Play with the dead showde hij trots zijn collectie geamputeerde lichaamsdelen. Halverwege de nieuwe single Who’s your daddy, draaide mister Lordi gretig een tong met een zombiecheerleaderpop.
Het waren interactieve monsters. Zo jutte keyboardster Awa het publiek op door niet te spelen zolang het aanwezige publiek in Hof ter loo niet luid genoeg schreeuwde. Drummer Kita, ons favoriete monster, veerde midden in zijn drumsolo meermaals recht met de armen gekruist en bleef zo staan totdat het publiek genoeg pinken en wijsvingers omhoog stak. Dat en nog veel meer maakte Lordi tot ware podiumbeesten die, ondanks de vuuronvriendelijke situatie, sensatie brachten.
“Pure carnaval en show, maar muzikaal niet veel waard”, zo kan je de bakken kritiek die Lordi over zich heen kreeg na eurosong het beste samenvatten. Die mensen kregen lik op stuk die avond. Live leverden de Finnen een magnifieke prestatie: Scheurende gitaren overwoekerd door vaak briljante toetsen en een kloppend hart van bas en drum. Vooral superhit Hardrock Hallelujah was als bisnummer de kers op de taart.
Onze haren waren flink door elkaar geschud toen we maandagmorgen poogden om iet of wat vorm te geven aan ons kapsel. Dat ontwarren is een typisch ritueel als we de avond voordien een geslaagd concert bijwoonden.