Lokerse Feesten 2022 - Kraftwerk, ...: Oog- en oorstrelende totaalervaring

Grote Kaai, 5 augustus 2022 - 14 augustus 2022

Met terechte trots pakten de Lokerse Feesten op vrijdagavond uit met een headliner van formaat. Niemand minder dan het legendarische Kraftwerk, zonder enige twijfel de meest invloedrijke nog actieve groep binnen het spectrum van de elektronische muziek, kwam er een exclusief Belgisch festivaloptreden spelen. Wij kwamen, zagen dat het zeer goed was en genoten met volle teugen.

 

Dat deden we trouwens ook van de twee acts op het hoofdpodium die als voorprogramma fungeerden. Sylvie Kreusch had zich voor de gelegenheid in een rood kleed uitgedost, maar ons viel toch vooral de duidelijke progressie op die deze artieste heeft doorgemaakt sedert we haar voor het eerst en het laatst aan het werk zagen (op Villa Pace in Sint-Niklaas, ergens pre-Corona). Blakend van zelfvertrouwen en geruggensteund door een uitstekende band werkte ze hier op de Grote Kaai een nagenoeg foutloos parcours af met veel aandacht voor de prima songs uit het volwaardig debuut ‘Montbray’ (2021).

Hoogtepunten waren de dansbare, langoureuze opener Let It All Burn, het rustige en rustgevende Wild Love, een knap Shangri-la maar ook en vooral een uitgesponnen versie van Walk Walk, waarbij la Kreusch zich tot in de middengang begaf en als een volleerde diva beide helften van het publiek bespeelde en op haar hand wist te krijgen. Klasse! Voorts genoten we nog van een erg aanstekelijke, dansbare versie van Seedy Tricks, een theatraal Midnight Cowboy en het opzwepend sfeertje in Just A Touch Away en Please To Devon. Onze avond kon al niet meer stuk na dit uitstekende optreden.

Dat Charlotte Adigéry & Bolis Pupul al een tijdje "talk of the town" (en dan bedoelen we heus niet alleen Gent) zijn, was u wellicht niet ontgaan. Eerder dit jaar bracht dit sympathieke duo immers een opgemerkt debuut uit onder de naam ‘Topical Dancer’, en dus wilden we wel eens met eigen ogen aanschouwen hoe ze dit live zouden vertalen. Prima, ondanks Charlottes verkoudheid, zo bleek alras.

Na een kalm begin van de set werd een versnelling hoger geschakeld en vlogen de dreunende, dansbare beats ons om de oren. Blenda, It Hit Me, Mantra, Ceci N’Est Pas Un Cliché, het hilarische Haha en het midtempo Making Sense Stop werden door de fans enthousiast onthaald. Maar ook iets ouder werk zoals High Lights, het aanstekelijke Paténipat en Bear With Me (And I’ll Stand Bare Before You) misten hun effect niet. De intelligent gefabriceerde, frisse elektropop van Charlotte en Bolis mag er zeker zijn. Ook zij wisten ons te overtuigen in Lokeren.

En dan was het uitkijken, al dan niet met speciaal 3D-brilletje, naar de komst van elektronicapioniers Kraftwerk. De wereldwijde, enorm succesvolle 3D-concerttournee begon reeds in 2012 met een reeks optredens in het Museum of Modern Art in New York. En nu, tien jaar later, waren dus ook de Lokerse Feesten aan de beurt. Zo inspiratieloos de podiumopstelling bij een eerste aanblik leek (vier grijzende heren in geblokte pakjes netjes op een rij, bewegingloos achter een keyboard), zo revolutionair en de tijd ver vooruit was ooit de muziek van deze multimediagroep avant la lettre. Tot op de dag van vandaag klinken de composities baanbrekend en tijdloos, ook live, en door de combinatie met allerlei in 3D geprojecteerde beelden en andere visuele hoogstandjes werd het optreden een soort van totaalervaring voor alle zintuigen.

Na een - wat had u anders verwacht? - compleet gerobotiseerde aankondiging in het Duits kregen we eerst vier, bijna geheel instrumentale tracks uit ‘Computerwelt’ (1981) gepresenteerd: het dansbare Numbers, een heerlijk melancholisch Computer World, een zalig It’s More Fun To Compute en ook nog Home Computer. Tijdens het al even melancholische en dansbare Spacelab meenden we zowaar plots beelden van het Lokers stadhuis en het Lokerse Feesten-podium op ons netvlies te ontwaren. Leuke vondst!

Na het ietwat technoïde en nog niet officieel op plaat verschenen Tango was het tijd voor de eerste (?) klassieker van de avond, de monumentale titeltrack uit het album ‘The Man-Machine’ (1978). Classics, zei u toch? Welaan dan, met Autobahn (1974) en een sterk The Model kreeg u er nog een paar. Alleen jammer dat er een iets minder overtuigend Computer Love tussen zat. Radioactivity (1975) en Tour de France (1983) waren andere voorspelbare hoogtepunten in de set. De veel te gladde herwerking van dat laatste nummer uit 2003 hoefde er voor ons dan weer niet aan gebreid te worden.

Daarna volgde een rondje ‘Trans-Europe Express’ (1977) met het heerlijk voortdenderende, onverwoestbare titelnummer, Metal On Metal en Abzug. Vervolgens gingen we rechtstreeks van 1978 (het zalige The Robots) naar 1991 (de hedendaagse variant Robotronik), om tot slot nog even halt te houden in het ‘Electric Cafe’ (1986) middels Boing Boom Tschak en Music Non Stop. Tijdens dat laatste nummer stapten de vier huidige bandleden (medeoprichter Ralf Hütter, Henning Schmitz, Fritz Hilpert en Falk Grieffenhagen) één voor één, na een obligate bedanking van het publiek, van het podium. Een oog- en oorstrelend optreden van een legendarische groep die je minstens een keer in je leven moet gezien hebben!

Foto: Creeping Mac Kroki