Lokerse Feesten 2013: Compact Disc Dummies, Empire Of The Sun, Snoop Dogg/Snoop Lion, The Subs - Belgische degelijkheid, buitenlandse show

Grote Kaai, Lokeren, 8 augustus 2013

Of het regenweer zin had om de sfeer in Lokeren maar zozo te houden? Als het aan de versatiele line-up lag alvast niet, die had namelijk voor ieder wat wils: van Compact Disk Dummies over Empire Of The Sun en Snoop Dogg aka Snoop Lion tot The Subs.

Met het opkomen van Compact Disk Dummies verdwenen ook de regenwolken. En als dank smeten ze meteen single Mess With Us voor onze voeten. Of daar dan ook gretig op gedanst werd was weer een andere zaak. Want al kronkelde Lennert nog zo actief, broer Janus (en de aanwezigen op de Grote Kaai) hield(en) de boel eerder koeltjes.

Nummers als What You Want of racespelpotentieel F.E.E.R.S. toonden aan dat het universum van deze twee zowel uitdijt in de richting van elektronische zweefballads als van krachtige punchers. The Reeling lag daarbij nog steeds het dichtst bij het epicentrum van de perfecte electropopsong en knapte dan ook veel werk op bij het ontdooien van het Lokerse publiek. De beleving was er dus wel, wat de twee covers waarmee ze eindigden (Monstertruckdriver en Toxic) dat tikkeltje meer rock-’n-roll gaf.

Achteraf bleek het een ontzettend goede keuze te zijn om de Far East Movement uiterst links te laten liggen en de nieuwe Red Bull Elektropedia Room in te wijden. Het iniatief valt toe te juichen, want bij Phase en Cedex & Higher Underground hoorden we niets anders dan kwalitatieve drum&bass. Het Republic-offensief was host van de avond en wij zagen dat het goed zat.

Toch konden we aan de lokroep van Empire Of The Sun niet weerstaan. Hun intergalactische space launch opende nochtans nogal pover. Na Lux, DNA en Standing On The Shore hadden we het gevoel dat Luke Steele er wat als een verloren zonnegod bijstond, ondanks de spectaculaire heelalscreensaver en dansende robots achter en rondom hem. Dat die elk nummer van kostuum wisselden verdiende respect voor de moeite.

Pas bij het Chemical Brothersachtige Breakdown waren we echt mee. Down to earth, maar aangenaam verfrissend tussen al de spacey pop. Met We Are The People in het kielzog werd het sprankeltje hoop, dat dit geen flop was, probleemloos in leven gehouden.

Concert Pitch en Ice On The Dune hadden dus terug genoeg krediet om tegen onze kritische schenen te schoppen. Op plaat doen deze nummers het veel beter. Live verrassen doen ze zeker niet bij iedereen. De vlagen Prince die we hoorden in Swordfish Hotkiss Night, de kapotgetrokken snaren in Tiger By My Side, Walking On A Dream en Alive aan het eind zorgden toch nog een voor enigszins zeemzoet randje aan dit middelmatige concert.

Fashionabely late, zoals dat hoort bij voor een echte ster, kwam Snoop Dogg het podium opgesjokt met Here Comes The King, de topper van op 'Reincarnated' – zijn midlifecrisisalbum, geproducet door Diplo waarbij hij zijn naam in Snoop Lion veranderde. Dat de huisdj daarvoor al een minimix met A$AP Rocky, 2Pac en Dr. Dre uit de boxen knalde, was slechts opwarming. Meteen gevolgd door P.I.M.P. van 50 Cent en Signs met Justin Timberlake werd het feest namelijk behoorlijk stevig gestart.

Toch vergalde Snoop dat even zelf door eerst de "homies" van Far East Movement nog eens ten tonele te toveren en vervolgens California Gurls van Katy Perry te brengen. Bijzonder jammerlijke zaak. Een dubbeltje Akon bracht soelaas: Tired Of Running (bij deze het tweede en meteen laatste reggaenummer) en I Wanna Love U inclusief lapdance van de drie wulpse danseressen (in dit geval de enige ‘decorstukken’) brachten de set terug op het goede pad.

Die boodschap werd als begrepen aangevinkt want onze twijfelende blik was amper afgewend of The Next Episode, Nuthin But A “G” Thing of Who Am I? (What’s My Name?) brachten ons, de grote knuffel-euh-dogg en diens gigantische joint schaamteloos aan het meewuiven. De David Guettaremix van Wet smeet nog een flinke klonter roet in het eten maar dat werd snel weggespoeld met Beautiful met Pharrell en Jump van Kris Kross. "And now that I’ve got you all jumping, I wanna see you drop it like it’s hot". Zo simpel geschiedde, Lokeren at uit zijn hand.

Ook Wiz Khalifa kreeg z’n moment in deze allstarshow met Young, Wild & Free. Op de tonen van Bob Marleys Jammin ruilde Snoop de micro voor rookwaar en het podium voor de coulissen in. De stilaan levende legende kwam, zag en overwon moeiteloos en mateloos. En ook al teert hij nu op de flauwe popfeaturings of op oldschool classics, hij zat er wel steeds voor iets tussen. Geef het hem na of je komt terecht in zijn "war against the army of haters".

The Subs reisden very last minute af naar Lokeren vanwege de afzegging door Sub Focus. Een treinrit en vlucht vanuit respectievelijk Londen en Barcelona later zorgden Papillon en Wiebe er alsnog voor de Grote Kaai te laten dansen op een dj-set. Nummers uit de discografiën van Duke Dumont, Julio Bashmore, landgenoten Mumbai Science, afzegger Sub Focus of voorganger Snoop Dogg: het kon allemaal. Zelfs de ouders die gedwongen waren te blijven werden getreiterd met Eurythmics.

Eigen werk kon natuurlijk ook niet ontbreken, waarbij Papillon zich zoals immer smeet met de micro. Een filmpje voor Etienne De Crécy met een nieuw nummer voor op de aankomende samenwerkings-ep van The Subs, een crowdsurf op Fuck That Shit of gratis vodka voor de eerste rijen; zeg nu nog eens dat ze geen waardige vervangers waren!