Lokerse Feesten 2010 - Fluo avond
Grote Kaai, Lokeren, 13 augustus 2010
“Die van Lokeren staan rechts, meneer. En die van Sint-Niklaas aan de linkerkant. Anders komt er ambras van.” Het festivalterrein van de Lokerse Feesten is niet gigantisch groot, maar toch treedt er een zekere ghettovorming op. Afscheidingsbewegingen, het is me wat. Ook hoofdact M.I.A. kan er, als voormalige Tamil-tijger, van meespreken.
Maar eerst was het de beurt aan Selah Sue. Van dat kwetsbare meisje dat bedeesd en moederziel alleen het podium opkroop, is nog weinig overgebleven. Haar nieuwe songs hebben heel wat meer ballen aan het lijf en Selah rockte over het podium alsof ze nog nooit anders gedaan had. Haar felblauwe ogen overschouwden de weide en de Leuvense danste vol zelfvertrouwen mee op de solo’s van haar bandleden. De imagowissel gaat haar goed af.
De kans dat Selah Sue echter ooit in dezelfde kostuums als Rye Rye op het podium komt, is bijzonder klein. Het was dan ook moeilijk te bepalen wat het gekst was: de fluo outfits, de kronkelende dansstijl of de projecties op het gigantische videoscherm. Niet dat iemand ervan wakker lag, want met strakke Baltimore-beats bracht Rye Rye het publiek al tot een eerste kookpuntje. Jammer dat de set maar een half uur duurde.
Air kreeg wat meer speeltijd, maar kon daar niet optimaal gebruik van maken. Hun psychedelische elektro klinkt fantastisch door de boxen van je stereoketen, maar live vervliegt veel van die charme. Hier en daar een lichte opflakkering bij hits genre Cherry Blossom Girl en All I Need, maar heel overtuigend was het allemaal niet. Gebakken air, dus.
En dus besloot M.I.A. dan maar elke laatste druppel energie uit het publiek te zuigen. En hoe! Een danser die al bewegend bijna elke ledemaat ontwrichtte, bengaals vuur, videoprojecties, een stevige sidekick, een knappe dj, oranje Doctor Martens, gigantische moshpits en vijftig vrouwen die mee het podium op mochten. Elke hit werd op luid enthousiasme onthaald en M.I.A. was zelfs zo vrij om even te crowdsurfen. Ondergetekende heeft heel even haar kont kunnen aanraken en is daar bijzonder gelukkig mee.
Martin Solveig haalde daarna alles uit de kast om het feest voort te zetten. Niet onverdienstelijk, maar het publiek was duidelijk over zijn hoogtepunt heen.
13 augustus 2010
Niel Van Herck
