Lokerse Feesten 2010 - Veelzijdig legendarisch

Grote Kaai, Lokeren, 13 augustus 2010

De Lokerse Feesten zijn halfweg. Hoog tijd dus om nog eens af te zakken naar de Grote Kaai. Wat op papier een bijzonder mooie, doch onsamenhangende affiche oogde, bleek uiteindelijk toch niet het gewenste aantal bezoekers  te trekken. Of was het louter toeval dat The Black Box Revelation te elfder ure nog op het appel werd geroepen?

Of het niet een beetje om wederzijds onbegrip vragen is, wanneer je de peetvaders van de hiphop en de pioniers van de alternatieve gitaarrock op één en dezelfde avond programmeert? Misschien wel, als we naar de opkomst kijken. Muzikaal echter, hoefde de doorwinterde muziekliefhebber absoluut niet te klagen. Beide bands leverden een sterke show af. Al was de ene al wat statischer dan de andere.

Maar laat ons vooral beginnen bij het begin, waar het Gentse Absynthe Minded zich op een bijzonder charmante manier van z’n klus kweet. We zagen het gezelschap rond frontman Bert Ostyn deze zomer al een paar keer eerder aan het werk en het moet gezegd dat het vijftal absoluut niet aan populariteit hoeft in te boeten.  

Opvallend toch, hoe deze band met een bijzonder gevarieerde mix van stijlen blijft beklijven. En dat merkte je ook in hun setlist die met een handvol nummers meteen een bijzonder mooi overzicht gaf van hun carrière: van de avantgardische jazznummers uit eersteling ‘Acquired Taste’ tot de poppy nummers uit de vierde titelloze plaat. Voor iedereen viel er wel iets te rapen.

De singles zijn ondertussen uitgegroeid tot festivalhits en werden ergens halverwege de set netjes op een rij afgewerkt. Het is dan ook een beetje overbodig te melden dat publiekslievelingen My Heroics, Part One, Plane Song en het immer populaire Envoi op applaus onthaald werden.

Anders verging het  J. Mascis, Lou Barlow en Murph. Hun doortocht mocht niet bepaald op veel enthousiasme rekenen. Her en der rondom ons hoorden wij mensen mompelen over het onverantwoorde geluidsvolume en de gigantische geluidsbrij die J. Mascis ook nu weer uit z’n gitaar toverde, zonder ook maar één moment te stoppen en het publiek toe te spreken. Maar laat dat nu precies het handelsmerk van Dinosaur Jr zijn.

Anders dan zowat de helft van het publiek vonden wij deze show wel geniaal. Veel beter zelfs dan hun laatste passage in de AB enkele maanden geleden. Tijdens het eerste deel van het optreden ging Mascis’ stem een beetje gebukt onder een bedenkelijk geluidsmix, wat oude pareltjes als Thumb uit ‘Green Mind’ en In A Jar uit ‘You’re Living All Over Me’ niet bepaald ten goede kwam.

Maar halverwege de set keerde het tij en bespeurden we her en der wat herkenning bij songs als Feel The Pain en Out There. Hekkensluiters Freak Scene en een ronduit geniale versie van Forget The Swan wisten de puntjes op de i te zetten, waardoor er misschien toch nog enkele nonbelievers bekeerd werden.

Het lijkt wel een beetje de zomer der comeback van de hiphopacts te zijn. Naast ondermeer Wu-Tang Clan, De La Soul, NAS en Snoop Dogg, mochten dus ook de absolute peetvaders van het genre niet ontbreken. En Public Enemy deed wat er van hen verwacht werd: de matig gevulde Kaai langzaam maar zeker naar een onvervalst kookpunt brengen.

Met veel vertoon werd het podium ingepalmd en opende Brothers Gonna Work It Out de feestelijkheden. De loepzuivere scratches en ijzersterke in your face lyrics klonken nog steeds even krachtig als weleer en het gezelschap was alles behalve een karikatuur van zichzelf. De predicaten van Chuck D en Flavor Fav tegen discriminatie en extreemrechts bleken absoluut niet gedateerd en werden met evenveel of zelfs nog meer enthousiasme aan de man gebracht.

En het publiek lustte daar duidelijk pap van. Niet alleen op het podium had men het naar zijn zin, ook ervoor bleek dat het geval te zijn. Duizenden armen vormden een ‘X’ bij Terminator X To The Edge Of Panic, waarna Don’t Believe The Hype, Burn Hollywood Burn en het onvermijdelijke Fight The Power het feestje compleet maakten. En toen moesten de heren van The Partyharders (met The Subs) nog aan hun dreunende set beginnen.

De afwezigen hadden andermaal ongelijk. Wij noteren alweer een legendarische avond in het rijke archief van de Lokerse Feesten.