Lissie - Dolle vlucht
Ancienne Belgique, Brussel, 19 november 2010
Starten gebeurde met een bekend gezicht op het podium. De Belgische Joni Sheila vind je immers vaak terug in de drukke Gentse straten, maar ook de professionele setting van de AB-Club past haar wel. Met jeugdig enthousiasme, een goede stem en zelfzekere smalltalk loodste ze ons door het begin van de avond. Vooral wanneer ze de looppedaltruc, het handelsmerk van KT Tunstall, inschakelde, kon Sheila op veel bijval rekenen van het publiek. Koffers pakken, een dolle taxirit naar de luchthaven van Oslo, te horen krijgen dat je vlucht naar Brussel gecanceld is, uren wachten, een twitterbericht de wereld insturen (“Coommmeee onnnn, airport, give me back my bag please and get me to Brussels!! Got a show there tonight...!!”), dan toch nog in het luchtruim vertoeven, een haastige rit van Zaventem naar de Ancienne Belgique en uiteindelijk op het podium springen zonder voordien een deftige maaltijd naar binnen te werken. Zo moet de dinsdag van Lissie er ongeveer hebben uitgezien. Halverwege het concert verontschuldigde de blondine zich dan ook dat er weinig vuur in haar zat: “I’m sorry that there’s little fire in me tonight. You probably haven’t noticed it and I shouldn’t be telling this, but to me it feels that way.” Gelijk had ze, ook op het eerste deel van haar concert viel nauwelijks iets aan te merken. De eerste drie liedjes - waarvan er twee niet op haar debuutplaat stonden - waren nog opwarmers, maar haar hit When I’m Alone zorgde al vroeg voor een eerste golf van opwinding. Toch schakelde ze na haar bekentenis nog een versnelling hoger met als gevolg dat In Sleep zo intens werd gebracht dat het lied voor ons nog uren had mogen duren. Met de opvolger Little Lovin’ toonde ze nog eens dat ze over een diamanten stem beschikt. Mocht ze een wedstrijdje kwelen aangaan met Beth Ditto, was die laatste lang niet zeker van de winst. In de bisronde liet de Amerikaanse geen steken meer vallen. Zelfs het gospellied Oh Mississippi, een dooddoener op haar album, was te pruimen. En dat Lissie ook andermans werk naar haar hand kan zetten, toonde ze tijdens de briljante cover van Kid Cudi’s Pursuit Of Happiness. Tot slot verwende ze het publiek nog met een extra bisnummer: Watch Over Me is een van de eerste liedjes die ze ooit schreef. Het is nu wel duidelijk: Elisabeth Maurus beschikt over een van de interessantste vrouwenstemmen in de huidige muziekscène. Het enige spijtige aan deze avond was immers dat die veel te kort bleek: we voelden ons als Sergio die slechts een klein pak friet kreeg. Dat ze dus maar snel de rest van onze honger komt stillen.
