Linkerwoofer 2015 - Jett Rebel steelt de show

Maritiem Openluchtmuseum, Antwerpen, 8 augustus 2015

Linkerwoofer was aan zijn tweede dag toe. Een spannende dag, want Daan zou eindelijk de heisa rond zijn optreden dat twee jaar geleden in de mist was gelopen op dezelfde weide kunnen afsluiten en een groot gedeelte van de weide zou kennis kunnen maken met de hyperenergieke Jett Rebel. Halfgod in Nederland, werkend aan bekendheid in Vlaanderen.

Jett Rebel heeft van ons de bijnaam Prince Mini gekregen. En hij heeft die bijnaam weer alle eer aangedaan. Op plaat zijn de liedjes nogal onderhevig aan kwaliteitswisselingen en zijn de teksten vaak te eenvoudig om te kunnen boeien, maar live weet hij zonder moeite al die twijfels weg te nemen. Dan ontpopt zich een echte muzikant bij wie het eerder bijzaak is welk nummer hij aan het spelen is; omdat in quasi elk nummer het samenspel met zijn muzikanten uitmondt in puur spelplezier, in saxofoonsolo’s, gitaarsolo’s en drumsolo’s. En dat allemaal zonder het totaalplaatje uit het oog te verliezen. Net als bij Prince. Er is dan ook niemand in de Lage Landen (en daarbuiten) die zijn Grote Held minder eer aandoet; en dat zonder kleerscheuren.

Overigens moest Jett Rebel zich hier noodgedwongen inhouden, want er was hem maar een uurtje toegemeten, terwijl Jelte Tuinstra eigenlijk van marathonshows houdt. Bij zijn vorige passage in Antwerpen speelde hij een vijfentwintig nummers. Hier waren het er een tiental.

De Nederlandse prins begon er lichtjes aan met het iets te oppervlakkige Louise, maar ging daarna stijl omhoog met het sexy Romance, On Top Of The World, het bluesy tussenstuk dat radiohitje Tonight in twee kapte en de stevig rockende afsluiter Can’t Stand Spending Time Without You.

Het was het meest funky concert dat we Jett Rebel tot nu toe hebben zien geven. En hij heeft hiermee bewezen dat hij er alleen maar op vooruit gaat en dat er nog rek op zit. Jett Rebel speelt dit weekend vijf concerten op achtenveertig uur tijd; dat hij “We willen niet, maar we moeten wel weg”, riep, was dus geenszins gelogen, want Tuinstra en zijn – overigens uitmuntende – band werden op Zeverrock verwacht voor een tweede concert die nacht.

Daan had de ondankbare taak om Jett Rebel te overtreffen, maar uiteindelijk was toch iedereen afgezakt naar Linkerwoofer voor dit concert. Het incident van twee jaar geleden had niet zozeer te maken met het feit dat Daan dronken op het podium stond, maar eerder dat zijn band er kennelijk genoeg van had en hun frontman alleen achterliet op het podium. 

Alleszins, Daan was op Linkerwoofer – op vraag van de organisatie zelf overigens – om een einde te maken aan dat gedoe; om de cirkel weer rond te maken. En dat is gelukt: er werd een gestroomlijnd concert gespeeld zonder ongelukken. Nochtans hebben we Daan eerder al veel beter gezien.

In de speciaal voor deze avond samengestelde setlist zat immers te veel van zijn matige werk. Hij begon met wat gevoel voor humor, want hij zette Irrelevant in zijn eentje in; het nummer waarmee het twee jaar geleden – ook in zijn eentje – ophield. Dat ging over in Promis Q, een nummer dat we altijd meer een grote grap hebben gevonden, en daarna volgde Exes, dat zelfs te niet goed genoeg is om een grap te worden genoemd. Het onderschatte Crawling From The Wreck was dan weer een lichtpuntje, maar daarna ging het opnieuw de verkeerde richting uit met La Crise. De tweede helft van de setlist was beter, met grote hits als Addicted, The Player, Swedish Designer Drugs en Housewife, maar de eerste helft maakte dat het kalf al verdronken was.

Desalniettemin mocht ook deze dag er zijn, zowel voor Linkerwoofer als voor Daan. Die laatste kan nu in alle rust op vakantie vertrekken en Linkerwoofer kan een derde dag tegemoet kijken in de wetenschap dat ze één van de meer extravagante artiesten in Vlaanderen een meer dan correcte behandeling hebben gegeven.