Lifesigns - Het beste van twee werelden

Spirit of 66, Verviers, 10 april 2015

In 2013 kwam het meesterlijke, titelloze debuut van Lifesigns zomaar uit de lucht vallen. Wervelende symfonische rock met een onmiskenbare popsensibiliteit en gastrollen voor Steve Hackett en Thijs Van Leer. Eindelijk wist Francis Geron de Britten naar de Spirit of 66 te lokken. Voor een handjevol fijnproevers werd er op het scherp van de snee gespeeld. 

De leden van deze nieuwe band waren dan ook niet aan hun proefstuk toe. Vier door de wol geverfde professionals met indrukwekkende credits. Zanger en toetsenist John Young heeft al een leven achter de rug bij Asia, Scorpions, Greenslade, Strawbs, Jon Anderson en Paul Rodgers. Martin ‘Frosty’ Beedle zat achter de kit bij Cutting Crew. Bassist Nick Beggs (Steven Wilson, Fish on Friday) is te horen op het album maar liet zich wegens tourverplichtingen bij Wilson vervangen door Jon Poole (Cardiacs, Wildhearts). De line-up werd aangevuld met Niko Tsonev, nog een rekruut uit de Wilson-entourage.

Lifesigns kan zonder blozen naast de Steven Wilson Band staan. Maar terwijl de Trix in Antwerpen volliep voor het progicoon, was de opkomst in Verviers bedroevend. John Young cum suis lieten zich hier niet door het lood slaan en brachten een spetterend optreden. Vooral Beedle (‘Frosty Nails It’) en Poole hadden er erg veel zin in. Ondanks de veeleisende baspartijen huppelde en sprong Poole als een kind over en weer en trok ons naar de vier hoeken van het podium.

Natuurlijk werden alle songs uit ‘Lifesigns’ gebracht. In opener Lighthouse mondde een epische gitaarsolo uit in een dramatische climax. Impressionistische toetsen en harmony vocals kleurden At The End of The World en Fridge Full of Stars. Tsonevs gitaar reikte hier naar de sterren. Ook Telephone (met een groovy intro van Poole) en Carousel trokken geweldige spanningsbogen.   

Halsreikend wordt uitgekeken naar het ophanden zijnde tweede studioalbum. Hier zal ook ruimte zijn voor kortere songs. Uit wat we hoorden in Voices in My Head, Different en Impossible mogen we afleiden dat de mix van snedige progrock en catchy popmelodieën ook in een korter format werkt. Het beste van twee werelden.

De afwezigen in Verviers hadden verschrikkelijk ongelijk maar kunnen alsnog iets goedmaken: de  komende dvd ‘Under The Bridge’ die afgelopen januari in Londen werd opgenomen, heeft dezelfde setlist. Snel intekenen!