Lianne La Havas - Kleine meisjes worden groot
Ancienne Belgique, Brussel, 16 december 2015
Aan getalenteerde songwriters geen gebrek de dag van vandaag, maar slechts weinigen doen wat Lianne La Havas kan. De Britse soulzangeres, die haar optreden verplicht uitgesteld zag door de terreurdreiging in Brussel, wist de tot in de nok gevulde Ancienne Belgique live te overtuigen. Gewapend met haar warme stem, betoverende gitaar- en pianoballads of swingende baslijnen bracht ze een afwisselende set die geen minuut ging vervelen.
Niet slecht voor een zesentwintigjarige deerne. Ze heeft dan ook al een mooi muzikaal cv bijeengesprokkeld, waar de maturiteit van afspat: van het in-de-slaapkamer-liedjes-schrijvende-meisje, backingvocals bij Paloma Faith over voorprogramma van folkgod Bon Iver, genomineerde voor de BBC Sound of 2012 tot uiteindelijk een volwaardige soloact met twee langspelers onder de oksel.
Van die tweede langspeler ‘Blood’ was ze nog maar in april dit jaar bevallen, maar het bleek algauw een waardige opvolger voor ‘Is Your Love Big Enough’ uit 2012. Inspiratie voor haar nieuwe materiaal vond ze tijdens een trip naar Jamaica, iets dat niet enkel duidelijk blijkt uit het tropische artwork van de plaat, maar ook en vooral uit de sound ervan.
Openingsnummer Green And Gold beaamde die stelling meteen. We mochten ons verwachten aan een avond vol goedgeluimde soul, waarbij een bassende La Havas - gekleed in een croptop en het haar hoog opgestoken - een warme sound voortbracht, ondersteund door haar band bestaande uit backingvocals, elektrische gitaar, drums en sporadisch ook viool.
Het enthousiasme van het publiek groeide pas na titelsong van haar eerste album Is Your Love Big Enough? Enkele liefdesverklaringen vlogen in het rond, er werd her en der ritmisch meegeklapt en –gezongen en elke perfect neergezette noot werd op geroep onthaald. Toch bleef La Havas er bescheiden bij toen ze het publiek aansprak met een charmant Brits accent: “In light of recent events I want to thank you all for your support of live music”.
En ook minder opzwepende nummers wisten te overtuigen, zo getuigde een schitterende performance van Au Cinéma die naadloos overging in een cover van Pharell Williams’ Happy. Het tragere Wonderful, No Room For Doubt en Elusive, gebracht zonder begeleiding van haar band, deden even mijmeren en bewezen dat ze er alleen ook stond. Dansen mocht dan weer op het naïef klinkende Age, nieuw nummer Tokyo - met een elektrische gitaarsolo om u tegen te zeggen - en het opvallend harde Never Get Enough waarin La Havas zich ontpopte tot een in reverb gedrenkte rockster.
Ze leek zich zelf ook wel te amuseren en trakteerde ons daarna nog op enkele encores: pianoballad Gone en het uitdagende Forget, waarmee ze de avond - en tegelijkertijd ook haar tournee - afsloot. De immer charismatische La Havas bracht een uitgebalanceerde set, sterke nummers en vlekkeloos gitaarwerk met als grote troef haar stem die zo tussen Adele en Nina Simone mag staan. Wij bestellen nu alvast tickets voor de volgende keer.