Les Nuits Botanique: Naive New Beaters, We Are Wolves - Onderhoudende Dansmuziek

Botanique, Brussel, 17 mei 2009

De zesde dag van Les Nuits Botanique stond volledig in het teken van Canada met maar liefst vijf groepen uit dat land op drie verschillende podia. In de Chapiteau werd voluit op de dansspieren gemikt en was het We Are Wolves die tussen een Engelse en een Franse band 's lands eer hoog moest houden.

Opener Naive New Beaters mocht wel eerst de sfeer maken met hun totaal van de pot gerukte, onnozele maar grappige kruising tussen hiphop en rock. Het is altijd aangenaam als groepen zichzelf niet al te serieus nemen en deze drie Fransozen toonden zich meesters in zelfrelativering en humor. Dat werkte aanstekelijk.

Vooral de leadzanger, die zich laat aanspreken met de uit de strip van Daniel Clowes geleende naam David Boring, zorgt met zijn ongewassen kapsel en onnozele danspasjes voor algehele hilariteit. Met muziek die werd opgebouwd rond enkele goede beats of een scheurende gitaarriff was op het einde de hele tent aan het dansen. "Ça fait chauffer le coeur.", was hun reactie op zoveel enthousiasme.

De muziek die We Are Wolves daarna bracht lag iets minder vlot in het oor maar nodigde ook nog altijd uitdrukkelijk tot bewegen uit, al was het dan meer headbangen dan dansen. Met vuile overstuurde electronica, riffs die meestal op basgitaar werden gespeeld en veel echo op de zang creëerden ze een heel eigen soort postpunk dat met weinig te vergelijken valt.

Afsluiter Magique werd helemaal in het Frans gezongen en uit de enthousiaste reactie van het publiek rondom ons konden we opmaken dat dit érgens een hit moest zijn. Voor bisnummers was er geen tijd meer want het podium moest klaargemaakt voor de headliner van de avond: het Engelse Metronomy.

Die plaats hadden ze vooral te danken aan undergroundhitjes als A Thing For Me en aan de reputatie die ze hebben opgebouwd met de remixes die ze gemaakt hebben voor onder andere Klaxons en Franz Ferdinand. Live wordt de groep sinds kort aangevuld met een bassist en een drumster.

Het was dan ook een heel funky geluid dat we te horen kregen en aanvankelijk stemde ons dat enthousiast. Met hoge stemmetjes die aan pakweg de Scissor Sisters deden denken passeerde bijna hun hele album 'Nights Out'. Spijtig genoeg was er iets te weinig variatie om dat lang boeiend te houden.

Na vijftig minuten, bisnummer inclusief, hielden ze het dan ook voor bekeken. Al bij al een beetje een teleurstellend einde van een onderhoudende avond.