Les Nuits 2016: Steve Gunn, Imarhan, Xixa - Drie tradities, veel gitaren
Botanique, Brussel, 20 mei 2016
Les Nuits vergastte ons op een diverse avond gitaarmuziek met drie bands uit verschillende, muzikale tradities. Daarmee was de orangerie dé plaats om nieuwe muzikale ontdekkingen te doen.
Toen de jongens van Xixa, het collectief rond Giant Sand-leden Brian Lopez en Gabriel Sullivan, aan de set begonnen, was er nog niet veel volk in de zaal. Zij, die er al waren, werden wel overtuigd; in die mate zelfs dat het publiek hoopte dat er nog een bis zou komen. Er werd zowel in het Spaans als in het Engels gezongen en mengde stomende, Latijns-Amerikaanse ritmes en melodieën met desertrock.
De ritmesectie - drummer Winston Watson en percussionist Efren Cruz Chavez, die timbales, bongo’s, koebel en nog veel meer bespeelde - zorgde voor ritmes die soms erg dansbaar waren. Tijdens Nena Linda deden ze ook allemaal hetzelfde danspasje op het podium. Voor een nummer als World Goes Away (waarvoor ze werden bijgestaan door Sadam van Imarhan) werd dan wel wat gas teruggenomen, dat belette niet dat voor het grootste deel van de set de beuk erin werd gezet.
De rit ging dan van de Sonorawoestijn naar de Sahara. Ook de Algerijnse band Imarhan zorgde voor dansbare ritmes, maar dan wel van een andere soort. De drukte van Xixa werd ingewisseld voor meer laidback grooves. De groep put uit de traditionele muziek van de Toeareg. Deze tradities worden dan vermengd met moderne invloeden als rock en jazz. Het resultaat was meer dan aangenaam. De bas kwam door technische problemen tijdens het eerst deel van de set niet echt door, maar de muzikanten merkten dat niet of lieten het alleszins niet aan hun hart komen en speelden lustig verder.
De percussie kwam van een calabash en een djembe, en in een nummer als Imarhan erg opzwepend waren. De calabash werd trouwens met verschillende objecten en op verschillende manieren betrommeld waardoor je het ene moment een stampende basdrum (zoals in Tuomast en Tahabort) hoorde en het volgende kon genieten van verfijnde patronen (zoals in Imuhar).
De heren van Imarhan en Xixa kunnen het trouwens duidelijk goed met elkaar vinden want voor afsluiter Tiwayyen kwamen drie leden van Xixa ook even mee het podium op. Veel meer dan een kleine solo leverde dat niet op, maar het was wel mooi om te zien dat dergelijke, schijnbaar vreemde, muzikale vriendschappen en samenwerkingen bestaan.
Steve Gunn liet meteen weten dat hij en zijn band vooral nieuw materiaal zouden spelen. “It’s our first time playing them, so bear with us”, verontschuldigde hij zich bijna vooraf. Uiteindelijk kregen we maar drie echt nieuwe nummers te horen en zat de balans tussen oud en nieuw werk best goed.
De set werd geopend met de twee singles die vooruitgestuurd waren op het nieuwe album ‘Eyes On The Lines’. Ancient Jules en Conditions Wild klonken drukker dan we van Gunn gewoon zijn. Toen daarna dan Milly’s Garden (‘Way Out Weather’) en Water Wheel (‘Time Off’) passeerden, werd dit verschil pas echt duidelijk
Gunns begeleidingsband bestond uit bassist Jason Meahger, drummer Nathan Bowles en gitarist Jim Elkington, die ook nog de pedalsteel beroerde. Die Elkington maakte tijdens de solo in Park Bench Smile duidelijk dat hij niet meteen moest onderdoen voor Gunns gitaarspel. Omdat de gitaar van Gunn tijdens een hoop van de nummers te luid in de mix zat, kwamen zijn stem en de tweede gitaar niet altijd even goed uit de verf en dat probleem werd nooit echt opgelost, maar viel wel minder op in rustigere nummers als Night Wander.
Voor Wildwood liet Gunn (op akoestische gitaar) zich enkel bijstaan door Elkington. Omdat die laatste daarbij vaak nogal ruw tewerk ging, stoorde het evenzeer als dat het bij droeg aan het nummer. Ook solo had Gunn dit tot een goed einde gebracht. Als bis werd dan nog Way Out Weather, het titelnummer van zijn vorige plaat, gespeeld.
Ook al werden we niet helemaal wegblazen, toch wisten de nieuwe nummers te overtuigen. Als dit effectief de eerste keer was dat ze live werden gebracht, dan zien wij dit nog helemaal goed komen. Dat belooft voor het album!