Les Nuits 2016: Royal Headache - Barstende koppijn

Botanique, Brussel, 1 juni 2016

Gegokt en verloren. Dat is wat je kan zeggen na het optreden van Royal Headache tijdens Les Nuits. Alle goede geruchten ten spijt, hadden de Australiërs niet alleen te kampen met technische storingen en een allesomvattend, slecht geluid. Ze hadden ook het goede humeur thuisgelaten.

Les Nuits 2016: Royal Headache - Barstende koppijn



Als je ‘High’, die geweldige plaat van vorig jaar oplegt, kan je niet om dat typische garagegeluid heen. Die mix van rammende punkgitaren, melodieuze zangrefreinen en de onovertroffen stem van zanger Shogun is haast uniek te noemen. Het optreden in Brussel ook, maar dan in negatieve zin.

Al bij het betreden van de Rotonde hadden we in het snotje dat er iets fout zat. Shogun ijsbeerde rond over een leeg podium, zich constant aan de haren trekkend en zacht mompelend. Voorlopig geen vuiltje aan de lucht, zou je zo denken. De man staat er immers om bekend nogal in zichzelf gekeerd te zijn, ze psychisch niet allemaal meer op een rijtje te hebben en weinig zelfvertrouwen mee te zeulen. Die zelfzekerheid zat zelfs in een zodanig neerwaartse spiraal dat hij de band vaarwel wilde zeggen enkele maanden geleden. Zijn bijdrage aan de band zou volgens hem miniem zijn terwijl wij er rotsvast van overtuigd zijn dat het net de sterkte is van Royal Headache.

Het was pas toen de eerste klanken door de speakers knalden, dat we doorhadden dat er meer aan de hand was. De bandleden keken elkaar witheet in de ogen, wild gesticulerend naar elkaar en naar de geluidstechniekers. Het geluid van de monitor stond te laag, net als het geluid van de micro. Al van bij de eerste tonen hadden wij de stem van Shogun graag wat luider gehoord, maar op geen enkel moment werd de schuif naar voor geduwd.

Na drie nummers was voor drummer Shortty dan ook de maat vol. Hij smeet ziedend van woede een drumstick richting de PA, waarbij hij ei zo na een toeschouwer raakte. Opvliegend baasje, die drummer. En dan dat mompelen. Verstonden wij geen sikkepit van dat Australisch? Of had Shogun eigenlijk geen tanden meer? Kortom, het zat er bovenarms op, niet alleen met de techniekers, maar ook tussen de bandleden zelf. Bassist Joe leek er helemaal geen erg in te hebben en speelde zijn stukjes zonder meer. Gitarist Law verroerde geen vin, keek ongeïnteresseerd toen de drummer hem terechtwees en brak op het einde van de show tot overmaat van ramp ook nog eens een snaar.

Na kort overleg met de zanger, werd de snaar dan ook met tegenzin vervangen. Niet dat het de achterste rijen nog kon boeien, want daar klonk het gemor luider en luider. Tijdens nummers als High, Caroline en Garbage kwam al het moois dat de band in zich heeft even piepen. En gelukkig maar, anders was het al helemaal niet de moeite geweest om in de auto te stappen en de zondagavond door te brengen in de Botanique. Gelukkig was er bier. En goed gezelschap.

1 juni 2016
Joris Roobroeck