Les Nuits 2016: Empress Of - Midweekminifuif

Botanique, Brussel, 10 juni 2016

Alweer een nieuwe popgodin, alweer vrolijke popdeuntjes die niet erg lang zullen meegaan, alweer een show die live wel zal teleurstellen. Hoe houden we ze trouwens allemaal uit elkaar en waarom moeten het er zo veel zijn? Allemaal vragen die Lorely Rodriguez zich wellicht ook gesteld heeft. En daarom begon ze wellicht met Empress Of. En na amper vijftig minuten waren al die vragen van tafel geveegd.

Diezelfde vragen stelde Olga Bell zich wellicht ook al eens. De Russisch-Alaskisch-Amerikaanse, beter bekend dankzij Dirty Projectors en vroeger Chairlift, bracht net haar eerste soloplaat uit en mocht in de Rotonde de sympathieke openingsact spelen. Aanvankelijk voor twee man en een paardenkop, maar de originele, zij het niet altijd even toegankelijke of beklijvende beats lokten al snel meer volk naar binnen.

Bell heeft al een aantal ep’s en platen uit, maar die bleven onder de rader. Het recente ‘Tempo’ zou wel eens succesvoller kunnen zijn. Bell tourt zonder band en liet alles uit een paar doosjes komen. De focus lag dan ook op haar nochtans frêle stem die perfect stand hield tussen de elektronica. Te volgen!

Volgen is ook wat we met Empress Of zullen doen na deze passage. We hadden er dan ook lang op moeten wachten, want aanvankelijk stond het optreden in februari gepland. De verwachtingen waren enigszins hoog gespannen, al was de Rotonde vreemd genoeg net niet uitverkocht. De afwezigen hadden weer eens ongelijk, want dit optreden was het toonbeeld van “kort maar krachtig”.

Opener Realize You was het enige onbekende nummer in de set en gaf ons nog de tijd om er in te komen. Daarna werd haar integrale debuut ‘Me’, ondertussen al meer dan een jaar oud, erdoor gedraaid aan een geweldig tempo. Dat gebeurde vaak met naadloze overgangen; zoals tussen Make Up en het uitzinnige How Do You Do It. Waarom dit nummer trouwens geen wereldhit is geworden, is ons een absoluut raadsel.

Dinsdagavond of niet, dansen zou er gedaan worden en op geweldige popnummers als Need Myself of het wel erg zware Kitty Kat, dat als afsluiter fungeerde, kon je ook niet anders. Aanvankelijk leek het alsof de stem van de overigens bijzonder sympathieke Rodriguez het niet ging halen van de stampende drums en pompende elektronica, maar het evenwicht zat vanavond perfect. Minifeestjes in het midden van de week, er zouden er meer van mogen zijn!