Les Nuits 2015: Tobias Jesso Jr. - Charmant geklungel met wereldsongs

Botanique, Brussel, 15 mei 2015

Wij waren helemaal gek van ‘Goon’, de debuutplaat van Tobias Jesso Jr. Hij was in de Botanique in het ironisch genoemde kleine Grand Salon de Concert van de Botanique hét bewijs dat je ook in deze tijden - waarin de ene middelmatige singer-songwriter de andere opvolgt - anders kan. Dat je een jonge kerel kan zijn die genoeg heeft aan een gitaar en een piano om knappe songs te brengen en dat je toch niet aan authenticiteit hoeft in te boeten.

Het is een beetje een lange slungel, die Tobias Jesso Jr. Hij lijkt ook een beetje op Jesse Eisenberg, de acteur die Mark Zuckerberg speelde in 'The Social Network' en die ook in latere films wel vaker ietwat neurotische personages heeft gespeeld. Tobias Jesso Jr. was niet neurotisch en hij leek ons ook niet zenuwachtig dus moet hij wel ietwat onhandig zijn van zichzelf, maar het was charmante onhandigheid.

Zoals toen wanneer hij opkwam, plaatsnam op zijn pianokruk en dan meteen weer opstond met de mededeling dat hij zijn broek nog moest optrekken. Of die keer dat hij aan de piano zat en zijn hoofd tegen de microfoon stootte. Of die keer dat hij zolang deed over het stemmen van de gitaar dat hij er zelf zenuwachtig van moest giechelen. Het stoorde nooit, het maakte zelfs dat de liedjes, die vaak erg triest zijn, makkelijker om dragen werden.

Hij is nog jong, Tobias Jesso Jr. Hij bekende schoorvoetend dat het in de Botanique, waar de voorste rij trouwens gezellig in kleermakerszit in een halve kring voor hem had plaatsgenomen, pas zijn tweede encore ooit was. Hij vertelde ook verhalen over het eerste nummer dat hij opnam voor de plaat, hoe Without You pas op het laatste nummertje werd toegevoegd en waarom de demo True Love niet op de plaat beland is. (Kort: het is de schuld van de producers.) Aan dat soort kleine dingetjes merkte je dat het leven als professioneel muzikant nog een nieuw fenomeen was voor Tobias en dat hij zich elke dag voelde als Alice In Wonderland.

Hij bewees ook vanaf moment één dat hij over een flinke dosis lef beschikt, die Jesso Jr. Hij opende met het briljante Thirteen van Big Star aan de piano, iets wat je alleen maar durft als je weet dat je eigen materiaal ook sterk is, iets waar je alleen maar mee wegkomt als je eigen materiaal even sterk is. Dat is het ook, zo wisten we na enkele seconden in Can We Still Be Friends waar de manier waarop hij korte stiltes liet vallen tussen zijn piano-aanslagen nog het meest indrukwekkend van al was.

Tobias Jesso Jr. stond helemaal alleen op het podium. De versiering die je op de plaat hoort bij Bad Words of de achtergrondstemmetjes bij How Could You Babe waren er dus niet, maar die werden ook niet gemist. Het was kaal en intens en het was goed zo. We moesten vaak denken aan grootheden als John Lennon (à la Love of Imagine) of Billy Joel (zoals in Honesty). De trompet die in de outro van Hollywood zit, werd dan weer een mondtrompet en de jonge grappenmaker kwam er nog mee weg ook.

Af en toe kwam hij van de piano achteruit en omgorde hij de akoestische gitaar. In Tell The Truth en Just A Dream deed hij zelfs aan de betreurde Elliott Smith denken. In die ene toegift Mother Sweet vertelde hij het verhaal van zijn opgroeien. Hoe hij soms zijn moeder het bloed onder haar nagels vandaan kon halen, hoe hij naar Hollywood trok om het te maken als singer-songwriter (hoor ook Hollywood), hoe hij daar telefoon kreeg dat er kanker bij haar geconstateerd was en dat zij hem bij haar wilde. En dat ze nu soms nog knallende ruzie maken. Dat alles zat in een mooi klein liedje vol rake observaties.

Welke richting het uit gaat gaan met Tobias Jesso Jr. kunnen we nu nog niet weten, maar feit is dat hij met ‘Goon’ één van de mooiste platen van het jaar tot nu toe heeft afgeleverd, dat hij charmant is en dat hij zijn mooie songs over gebroken harten en groot verdriet ook live overtuigend kan brengen zonder te zwaar op de hand te worden. Wij zijn alvast fan!