Les Nuits 2015: 20th Anniversary 62 TV Records - Honds feestje

Botanique, Brussel, 13 mei 2015

Oer-Belgisch, dat 62 TV Records en zowaar al twintig jaar timmerend aan de weg, daarbij geen rekening houdend met taal- en andere grenzen. Tijd voor een feestje dus. En waarom niet eentje dat een hele Nuit duurt. 

Dus liet het label een aantal jonge en een stel oude honden los op het behoorlijk talrijk opgekomen, Brusselse publiek. Als eersten mochten Alpha Whale bewijzen dat ze konden blaffen en bijten. Stijf van de stress stonden ze, maar naarmate de zaal zich geleidelijk aan vulde en er beweging in de massa kwam, gingen ze zich steeds meer ontspannen.

De in echo gedrenkte gitaren en de massa's reverb op de stem lieten er geen twijfel over bestaan waar ze zich situeren, ook al is er een scherp, psychedelisch randje aan de muziek. En daar is blijkbaar een publiek voor, want er werd volop meegewiegd. Maar het was allemaal een beetje vrijblijvend. Best leuke songs allemaal, met hier en daar songs, die plots doorschieten, maar niks dat echt wist te beklijven.

Duidelijk meer op hun gemak waren de ietwat meer doorgewinterde pups van Paon. Leuke indiepop, met gitaar, synth en prima ritmesectie, hier geflankeerd door een koor van zeven jonge maagden. Jammer dat de hoge zang van gitarist Ben Bailleux-Beynon en toetsenist Aurelio Mattern niet altijd op elkaar waren afgestemd, een euvel waaraan je je soms moest ergeren. Maar muzikaal stond het allemaal wel op punt met als hoogtepunt Instrumental #1, waarin de hoofdrol zowaar aan een mondharmonica werd toebedeeld. En ook verder was het genieten van gewiekste solo's en mooi samenspel. Met name als er wat meer werd gebeten en wat minder geblaft, viel hier best een bot te rapen.

En dan was het de beurt aan Mad Dog Loose, eentje die al volop kwispelde in de jaren negentig en toen zelfs enkele bescheiden radiohitjes scoorde. Het kwartet van toen, inmiddels herleid tot trio, had al onderhuids aangegeven terug zin te hebben. Onder een alias hadden ze namelijk al enkele optredens gegeven. En dan was daar plots die nieuwe plaat. En dus dit optreden op het verjaardagsfeestje van 62tv Records.

Dat het ietsje strammer ging dan twintig jaar geleden spreekt haast vanzelf. De kilo's en de rimpels, die zanger-gitarist Alain Allaeys door de jaren heen had verzameld, deden hem verkiezen zittend te spelen. En bassist Armand Bourgoignie volgde dat voorbeeld. graag. Niet meteen bevorderlijk voor de dynamiek van een optreden, maar verder geen bezwaar. Want er viel immers genoeg te beleven, waarbij vooral drummer Bernard Plouvier met de pluimen ging lopen door onder meer ook regelmatig de viool boven te halen.

Nieuwe nummers bijvoorbeeld. Zoals opener Western Corner, waaruit al meteen bleek dat er in al die tijd niet zoveel veranderd is. Dat Take Me Down daar naadloos bij paste illustreerde dat feit des te meer. Voor de met een publiek uit alle leeftijdscategorieën goed volgelopen Rotonde waren het duidelijk de oudere songs die nog leefden en uit het toepasselijk getitelde Back Into History bleek dat die geschiedenis ook in het heden in te passen valt. Spannend, afwisselend fel en berustend bewees Mad dog Loose nog steeds een bestaansreden te hebben, ook al ging het publiek bij het daarop volgende Shiny Side pas echt uit de bol. Dat er dan al eens wat feedback de kop opstak of dat het geheel soms rommelig klonk was dan helemaal geen bezwaar.

Nostalgie mag. Ook wij willen daar best in zwelgen. Laat deze gekke, oude hond dus nog maar even van de leiband.

Vooraleer wij naar onze mand terugkeerden, pikten we ook nog Italian Boyfriend mee. Frivole westcoastpop, met een zekere nonchalance gespeeld, maar daarom niet minder aangenaam.  Zanger-drummer César Laloux speelt (en zingt dus ook) rechtopstaand en werd vocaal bijgestaan door toetseniste Sarah Riguelle. Af en toe was er daarbij interactie, hetgeen de songs zeker ten goede kwam. Het geheel deed soms denken aan de frisse, Franse pop van bands als Tahiti 80 en op de meest hevige momenten aan een lightversie van The Strokes.

De verjaardag van 62tv Records werd met opzet klein gehouden. Dat ze daarbij vooral jonge bands en een reünieband in de kijker wilden zetten, siert hen. Het zit dus wel goed met de kennel van deze kweker.