Les Nuits 2014: George Ezra - De Stem

Botanique, Brussel, 19 mei 2014

Het nieuwe Britse wonderkind was op de tweede dag van Les Nuits te gast in de Grand Salon de Concert. Met grote hit Budapest in zijn koffer en een stem om op de knieën te gaan, beloofde het een avond te worden van blozende meisjes en jaloerse jongens.

Wat meteen opviel was echter het diverse publiek dat zich verzamelde in de Grand Salon na een klein uur vertraging. Jong en oud, man en vrouw schoven aan om toegezongen te worden door de twintiger met de oude stem. De zaal was omgetoverd tot een intieme living, waarbij de voorste rijen op de grond en op stoelen zaten. De organisatie was blijkbaar wel heel erg zuinig geweest met de kaartjes, want ondanks dat het concert in een mum van tijd uitverkocht was, leek er plaats voor nog dubbel zoveel volk. Maar dat zou de intieme sfeer uiteraard niet ten goede komen.

Ezra zette het concert in met Blame it on Me, maar leek er niet echt in te zitten bij dit nochtans vrij beladen nummer. Zijn ogen schoten schichtig van links naar rechts, terwijl hij nog leek te wennen aan zijn omgeving. Gelukkig bracht hij daar met Benjamin Twine verandering in en bewees hij een uitstekende verhalenverteller te zijn.

Na Listen To the Man, dat op zijn album ‘Wanted On Voyage’ dat op 30 juni verschijnt zal staan, bracht hij wat meer vaart in het concert met Cassy’O . De aanstekelijke, uptempo single zorgde eindelijk voor wat beweging bij het publiek dat tot nu toe muisstil en beleefd klappend naar George zat te kijken. En ook hijzelf begon er wat meer plezier in te krijgen, want op zijn gezicht verschenen enkele speelse glimlachjes.

Omdat het George Ezra solo was moest hij zich hier en daar dus ook behelpen. In Leavin’ It Up to You nam hij zo het refrein dat normaal gezien door een drievoudige, vrouwelijke achterban ingezongen wordt, voor zijn rekening in zijn nagenoeg feilloze kopstem. Toch kijken we ernaar uit om de echte versie, die volgende maandag uitkomt, te horen.

Nadat hij met Budapest het langste applaus ontlokte, schakelde hij over op het wondermooie Angry Hill dat hij met veel bezieling en overgave te luisteren legde.

Laatste song voor het (tegenwoordig verplichte) bisnummer was Did You Hear The Rain?, nog een publiekslieveling waarin hij zijn indrukwekkende stem ten laatste male tentoonspreidde. En na een helaas mislukte poging om de toeschouwers te doen meezingen met Blind Man In Amsterdam, was het concert na amper dertig minuutjes al afgelopen. Voor ons mocht het wel nog even duren.

George Ezra is een talenvolle jongeman, zoveel is zeker. Toch lijkt er wat te ontbreken aan zijn set. Misschien moet hij wat meer onderscheidende gitaarriffs schrijven. Of toch een kleine, ondersteunende band (of misschien gewoon één percussionist) toevoegen. Dat de vertraging uiteindelijk dubbel zo lang als het concert duurde was voor ons humeur natuurlijk ook niet bevorderlijk. Maar laten we wel wezen: George Ezra en zijn bluesstem staan klaar om de wereld te veroveren. Hij moet gewoon nog de sprong maken.