Les Nuits 2013: Savages - Veel meer dan een hype

Botanique, Brussel, 15 mei 2013

Een veelbesproken band bespreken is altijd een risico. Ofwel vervoeg je zonder verpinken het reeds bestaande legertje loftrompetten, ofwel maak je vooral jezelf interessant door de groep in kwestie genadeloos af te kraken. Kritiek (ook jegens muziekcritici) zal er altijd zijn, dat is zeker. Kritiek blijft evenwel ook altijd nodig, zeker indien men ons voor de zoveelste keer the next big thing uit het Verenigd Koninkrijk wil voorschotelen. En dus gingen we met een kritische instelling naar Les Nuits Botanique, waar maandagavond Savages zijn Belgisch podiumdebuut maakte

Voor we de Orangerie betraden, lazen we een boodschap van het Londense kwartet, waarin ze hun fans opriepen om hun mobiele telefoons uit te schakelen tijdens het concert. Kwestie van ongestoord en helemaal op te kunnen gaan in de live-ervaring. Iets wat wij ook steeds weer proberen en waar we Savages dus perfect in kunnen volgen. Het zegt ook iets over het strijdbare, licht militante karakter van deze band. Ze willen hun publiek vermaken, maar tegelijk toch ook doen stilstaan bij bepaalde zaken. Alweer goede punten!

De vier dames zouden welgeteld een uurtje op het podium staan, maar maakten een okselfrisse indruk op de toegestroomde nieuwsgierigen. Uitgedost in stijlvol zwart en wit trakteerden ze ons op no-nonsense-uitvoeringen van zowat alle songs uit hun pas verschenen debuut ‘Silence Yourself’, aangevuld met het nieuwe en meeslepende Fuckers. Zangeres Jehnny Beth, van Franse afkomst, ontpopte zich algauw tot een gedreven frontvrouw die al van bij de krachtige opener City’s Full haar typische kreetjes en dito stemgeluid demonstreerde. Mooi om naar te kijken, dat ook natuurlijk, maar dat gold net zo goed voor drumster Fay Milton, bassiste Ayse Hassan en gitariste Gemma Thompson, die samen voor een opvallend strak groepsgeluid zorgden.

I Am Here zat vooraan in de set, en als beginselverklaring kon dat wel tellen. Als Savages één ding was maandagavond in de Botanique, dan was het inderdaad aanwezig. Hun energieke postpunk refereert af en toe aan de Amerikaanse nowavebeweging van eind jaren zeventig en klinkt mede daardoor bij momenten best chaotisch. Maar je kon er niet omheen: hier stond een band die weet wat hij wil en alleen al daardoor respect afdwong.

De set was doordacht opgebouwd. Snedige single She Will passeerde relatief vroeg. Maar Savages overtuigde ook met rustpunten Strife en vooral het uitgesponnen, donkere Waiting For A Sign. Naar het einde toe kregen we ook nog een van hun andere prijsnummers, het uitgelaten Shut Up. En na een explosieve versie van debuutsingle Husbands was het feestje reeds afgelopen. Het goede nieuws voor de fans (en we twijfelen er niet aan dat er daar vanavond alweer een pak bij kwamen) is dan weer dat ze op donderdag 15 augustus ook op de affiche van Pukkelpop prijken.