Les Nuits 2013: Dan Deacon - Extatische waanzin

Botanique, Brussel, 8 mei 2013

Een klein jaar geleden waren we maar wat blij dat we ‘America’ onder de deur geschoven kregen. De ons tot dan toe onbekende Dan Deacon verraste met een geïnspireerde mix van stuwende elektronica, symfonische pop en weids uitgesponnen soundscapes. Sindsdien zijn we ons wat meer in zijn werk gaan verdiepen. En telkens weer botsten we op ’s mans uitstekende live-reputatie.

Die faam is bij de Botanique niet in dovemansoren gevallen: na een felgesmaakte passage vorige september – collega (jm) had het over “Het leukste feestje van het jaar” – werd Deacon uitgenodigd om zijn ding te komen doen op Les Nuits. Niet te missen dus!

Een eerste blik op het podium beloofde veel goeds: twee drumstellen, een gloeilamp, een oplichtende schedel en een batterij vooroorlogse elektronica, waarvan we de verantwoordelijkheid voor het verbinden van de kabeltjes niet op onze schouders zouden willen.

Van bij de prilste tonen - we meenden Guildford Avenue Bridge te herkennen, maar daar willen we vanaf zijn - werd duidelijk dat ook het publiek wist wat hen te doen stond: uitzinnig dansen, stampen en springen. En dat zou worden volgehouden tot de laatste noot weerklonk. Niet in het minst door toedoen van Deacon zelf, die zich ontpopte tot een ware volksmenner.

De dancecontest, het publiek dat swingpaleisgewijs in twee teams werd verdeeld met elk hun dansleider, en zelfs een tunnel die iedereen naar buiten en door de andere deur weer binnen bracht, ze waren er ook deze keer bij. “No cowards allowed”, ook al leidde dat tot zeer vreemde blikken van de andere Les Nuits-bezoekers in de gangen van de Botanique.

Met GAB, Lots en de imposante afsluitende trilogie USA I, II & IV kregen we voornamelijk het stevigere werk uit ‘America’ te horen. Vers nummer Konono Ripoff No 1 deed de stoppen van een microfoon en een delaypedaal doorslaan, wat bij Deacon tot de nodige frustratie leidde, maar voor ons de pret niet kon drukken.

Een klein uur lang werd een extatisch publiek getrakteerd op stuwende drums, pompende synths en Deacon zelf die zijn stem door allerhande effecten joeg en het geheel van bevreemdende sirenes en bliepjes voorzag. We werden op voorhand gewaarschuwd dat de band niet aan bisrondes deed, maar dat kon niet beletten dat iedereen bezweet en voldaan huiswaarts keerde.

Take note, Chokri: iemand die een volledige zaal aan het dansen krijgt op een zondagavond zou ook wel eens een Boiler Room in vuur en vlam kunnen krijgen!