Les Nuits 2012: Fanfarlo - Isbells - Dan San - Intimiteit, vonken en vuur
Botanique, Brussel, 16 mei 2012
Op 15 mei stonden een aantal überhippe bands op het programma van Les Nuits Botanique, maar wij trotseerden de kou van de Chapiteau om daar Dan San, Isbells en Fanfarlo te beluisteren. Spijt hebben we daar niet van. Integendeel!
Eigenlijk waren we ook benieuwd naar Philco Fiction, maar die hebben we gemist. Gelukkig waren we voor Dan San wel op tijd in de Chapiteau. De Luikenaars trakteerden ons op negen songs waarvan het merendeel uit hun recente en door ons zeer gesmaakte album ‘Domino’ geplukt werden. Daartussen werden Pillow en Irony uit hun ep ‘Pillow' gevlochten.
In het begin van de set moesten de jongens (en het ene meisje) nog wat loskomen en de bindteksten waren enkel in het Frans. Maar ja, een goede Vlaming kent zijn talen zeker? Na Tomorrow kwam de groep onder stoom en voor we het wisten, was hun show al voorbij. Aangezien mooie liedjes nooit lang plegen te duren, was dat een goed teken.
Origineel klinken deze Walen misschien niet, maar hun harmonieën kloppen en hun songs zijn gevarieerd en fris. Vooral wanneer de groep aan het freewheelen ging, viel er wat te beleven. Dat gebeurde in The End Of The Day Part 2 en afsluiter Irony. Op zulke momenten sprongen de vonken tussen band en publiek echt over.
Isbells werden geplaagd door een storing in een van de pedalen van gitarist Gianni Marzo en in het begin moesten de stemmen elkaar ook nog wat vinden. Gelukkig is het songmateriaal uit laatste worp ‘Stoalin’’ erg sterk en kon de groep rond Marzo overtuigen.
Toch was de betovering zoals we die eerder voelden niet aanwezig. Verder dan een "Merci, dank u wel." ging de interactie met het publiek niet en pas bij Reunite zagen we de eerste sporen van spelplezier. Het was overigens opvallend dat die grote hit niet meteen op herkenningsgejoel onthaald werd.
Het eerste kippenvel voelden wij bij het verheffende Elation en dat was het voorlaatste nummer op de setlist. Erase & Detach mocht dit intieme concertje afsluiten.
Fanfarlo was de laatste band in de Chapiteau. De Londenaars begonnen er maar aan om half elf. Maar dit zijn Les Nuits, en niet Les Soirées, dus bleven wij in de Kruidtuin tot het bittere eind. Niet dat dat zo’n opgave was, want Fanfarlo zorgde voor een orgelpunt van een reeds geslaagde avond.
Voor de band het podium op ging, dachten we even dat we dat we het programmaboekje niet goed gelezen hadden. Dat beloofde immers een mengeling van pop en folk en op het podium stonden enkel twee keyboards en een elektronisch percussie-instrument. Wat een verschil met de rijkdom aan instrumenten bij Isbells!
Maar Cathy Lucas had wel degelijk haar viool en een reuzentamboerijn bij, Leon Beckenham bracht zijn trompet mee en zanger Simon Balthazar toverde halverwege de set ineens een sax te voorschijn. Instrumentale rijkdom gegarandeerd dus.
Fanfarlo had net als de twee voorgaande bands een nieuwe plaat uit. ‘Rooms Filled With Light’ heet die en ze passeerde bijna integraal de revue. De vlag van dat album dekt de lading, want de muziek van Fanfarlo is helder als de junizon waardoor het toch ineens lente leek in Brussel.
Er was ook plaats voor oudjes: I’m A Pilot kreeg een grondige beurt en ook Comets, Finish Line, Luna, Harold T. Wilkins en Atlas (uit de film ‘Eclipse’) zaten in de playlist. Dat resulteerde in veel herkenning en een dansend publiek.
Fanfarlo was de enige band die een bisronde speelde vanavond, maar niet voordat Simon Balthazar een wijntje achterover kon slaan. “Skoll!”, riep hij alsof hij in Duitsland stond om dan de Chapiteau af te breken met Bones en The Walls Are Coming Down.
Fanfarlo beloofde Brussel om zeker nog eens terug te komen. Zorg dat u daar bij bent. U zal er geen spijt van krijgen!