Les Nuits 2011: Grant Lee Buffalo - De juiste keuze
Koninklijk Circus, Brussel, 22 mei 2011
De keuzes waren extra hard dit jaar op Les Nuits Botanique. In het geval van Grant Lee Buffalo echter was de keuze snel gemaakt. De onverwachte reünie van een invloedrijke band uit de jaren negentig, was een unieke kans die we niet konden laten liggen. Grant Lee Buffalo was de groep die twee decennia geleden een brug sloeg tussen alternatieve rock en een meer folkgerichte aanpak, en zo de weg plaveide voor de populariteit van groepen als Wilco en de revival van americana in het algemeen.
Het feit dat er slecht drie Europese shows op de agenda stonden, Dublin, Londen en Brussel zorgde er voor dat sommige fans van heel ver de weg vonden naar het Koninklijk Circus. Na afloop van het concert kwamen we mensen tegen die uit Tsjechië, Zwitserland en zelfs Portugal afgereisd waren speciaal voor dit optreden. Toch was het concert verre van uitverkocht. De bovenverdieping van het Koninklijk Circus was afgesloten, en ook op de benedenverdieping bleven heel wat plaatsen open.
Heidi Spencer and The Rare Birds, die pas een plaat mocht uitbrengen op het befaamde Bellaunion label mocht de avond openen. De enige Rare Bird die Heidi had meegebracht was haar drummer, maar samen slaagden ze er toch in om de sfeer naar hun hand te zetten. Liefhebbers van het stemgeluid van Martha Wainwright en eenvoudige innemende folkliedjes kunnen we zeker aanraden deze artieste eens uit te checken.
The Shining Hour, dit was hét moment voor de band en het publiek om het allemaal nog eens opnieuw te beleven. Wat meteen opviel was het enorm krachtige en unieke geluid dat deze drie mannen nog steeds weten voort te brengen. Bassist Paul Kimble trok furieus aan zijn snaren en Grant Lee Philips liet zijn twaalfsnarige gitaar huilen als een wolf die een orkaan probeert te overklassen.
De groep putte vooral uit de eerste twee albums, 'Fuzzy' en 'Mighty Joe Moon' en meer bekende nummers als America Snoring en Jupiter And Teardrop ontbraken daarbij niet. Na Lady Godiva and Me nam de bassist plaats achter de piano voor Bethlehem Steel, en volgde er met Honey Don’t Think en Mockingbirds een rustig en mooi tussenstuk.
Dat het voor de groepsleden ook nog steeds een hele ervaring is om terug samen te spelen, bleek in en de bindteksten. Grant Lee Philips verwees vaak naar hoe vreemd het wel niet was er na al die jaren terug te staan, en hij deed duidelijk zijn best om de andere twee muziekanten ook voldoende in de spotlights te zetten. Misschien was het daardoor dat het een tijd duurde voor we ons echt konden laten meevoeren.
Pas helemaal op het eind, toen de zaal bij Fuzzy rechtveerde en samentroepte op het middenplein vielen de puzzelstukjes echt op hun plaats. Gelukkig kwam de groep terug voor een uitgebreide bisronde met ondermeer The Hook, Mighty Joe Moon en Lone Star Song. Grant Lee Buffalo bewees deze avond dat het nog steeds beter is om veel te betekenen voor weinigen, dan weinig te betekenen voor velen. De fans en de groep waren erg tevreden, de ietwat teleurstellende opkomst was duidelijk niet wat telde. O ja, in augustus staat Grant Lee Buffalo op het Dranouter festival. U weet wat u te doen staat.