Les Nuits 2010: Tindersticks - Subtiele Spanning

Koninklijk Circus, Brussel, 14 mei 2010

De Tindersticks voelen zich thuis in het Koninklijk Circus. Er gaat geen tournee voorbij zonder dat Stuart Staples en de zijnen deze zaal een bezoekje brengen. Zou die andere zaal in Brussel daar jaloers van worden?

Voorprogramma van dienst was de Française Françoiz Breut. In een zwart jurkje met rode bloem bracht ze eenvoudige popliedjes, afwisselend in het Frans en in het Engels. Daarbij leunde ze heel dicht tegen de traditie van het Frans chanson aan. Best een aangename opener.

Tindersticks bestaat live ondertussen uit zeven muzikanten die allerlei instrumenten bespelen. In opener Falling Down A Mountain regeerde een nerveuze saxofoon, en samen met een aangehouden gitaarlijn zorgde die voor een onderhuidse spanning die nooit tot uitbarsten kwam. Een gevoel dat zich doorheen het concert vaak herhaalde.

De rode draad door de set was logischerwijs het laatste album 'Falling Down A Mountain', dat enkele succulente hoogtepunten leverde. She Rode Me bijvoorbeeld, met een ritme dat uit een countrysong leek te komen en op handgeklap werd onthaald. Of het sublieme Factory Girls, dat opende met een breekbaar pianodeuntje, maar wijd openbloeide. Harmony Around My Table sloot de avond af met een feestelijke noot.

Dit alles werd aangevuld met mooi, ouder werk en één keer zelfs met een nummer uit Stuart Staples' solowerk: Marseilles Sunshine werd op gang getrokken door David Kitt op een soort staande accordeon, die een subtiele spanning bracht. De publiekslieveling Another Night In, uit 1997, klonk na al die jaren nog altijd even sterk.

Staples toonde zich als de bevlogen en beleefde maar schuchtere zanger, zoals we hem kennen, en was niet te beroerd om de rest van de band zijn tijd in de spotlight te gunnen tijdens de instrumental Marbles. En tijdens Peanuts, op plaat een duet, viel het niet eens op dat hij de hele partij voor zijn rekening nam, enkel geholpen door zijn mondharmonica.

Bij een groep met zo'n uitgebreid oeuvre moeten moeilijke keuzes gemaakt worden. We hadden Travelling Light nog wel eens willen terughoren, of wat meer nummers uit 'The Hungry Saw', of Dying Slowly, of Tiny Tears. 

Nog twee keer twee bisnummers gaven ze toe, maar daarna viel onverbiddelijk het doek. Hopelijk wordt al dat lekkers opgespaard voor de volgende keer dat ze langs de cirque passeren.