Les Nuits 2010: Paul Kalkbrenner, Shameboy - Beats uit beton gegoten
Botanique, Brussel, 10 mei 2010
De tweede avond van het Brusselse stadsfestival werd een feest met Shameboy en Paul Kalkbrenner op de affiche. Fagget Fairys gaven spijtig genoeg forfait, maar dat kon de pret in de tent allesbehalve bederven. Het aanwezige publiek lustte duidelijk wel een portie uit beton gegoten beats en heel sfeervolle techno.
Er heerste zelfs haast een broederlijk sfeertje, een eensgezind enthousiasme en een collectieve goesting om uit de bol te gaan. Dat de acts op het podium zich in stilzwijgen hulden, leek niemand te deren. Dance-acts kunnen zich dat nu eenmaal permitteren. Kalkbrenner hield de lippen stijf op elkaar, maar toch kon je uit zijn lichaamstaal opmaken dat hij zeer verheugd was met het Brusselse publiek. Luuk Cox, stormtrooper van Shameboy, deed nog een poging om iets onverstaanbaars in de micro te brabbelen en werd daar met gejuich en gefluit voor bedankt.
Shameboy had eigenlijk geen woorden nodig om de dansers naar zijn hand te zetten. De volledig instrumentale muziek heeft geen catchy vocalen nodig. De ruwe elektro en de snel opeenvolgende beats doen al het werk. Bovendien beschikken ze over een aantal heel herkenbare melodielijnen. Zo werden singles Splend It en Strobot hoogtepunten en was ook Blastermind, de eerste single uit hun laatste album ‘808 State Of Mind’, goed voor een dansende ovatie.
Afsluiten deden ze met Heartcore, een beenhard nummer dat tegelijkertijd veel emotie in zich draagt. En de sterkste eigenschap is waarschijnlijk het uplifting effect van de break waardoor zowat elke dansvloer ontploft. We moeten hier dan ook niet meer vermelden dat Shameboy door een dankbare meute werd uitgewuifd.
Hetzelfde overkwam Paul Kalkbrenner. Zijn warme technosound werd bij het grote publiek pas bekend door de soundtrack voor de film 'Berlin Calling' en de daaruit voortkomende hit Sky And Sand.
De set van Kalkbrenner begon met meer dan twintig minuten vertraging door een aantal technische mankementen. De eerste minuten klonken wat rommelig omdat hij nog allerlei kabeltjes moest versteken. Daardoor hoorden we soms twee nummers plots op niet gepaste wijze door elkaar spelen. Maar na de moeilijke start verliep alles vlekkeloos.
De eerste eruptie in de zaal was al een feit bij het derde nummer, zijn versie van Michel Cleis’ clubhit La Mezcla. We dachten dat daar niet veel aan verbeterd kon worden, maar toch klonk Kalkbrenners remix compacter en strakker dan het origineel. En zoals bij alle nummers van de Berlijner was het weer zijn onmiskenbare groove die ons prikkelde. Ook Praise You van Fatboy Slim werd op sublieme wijze door de mangel gehaald en in een licht trancy kleedje gestopt.
En niet alleen de remixen maar ook zijn eigen nummers beroerden velen. Hoogtepunten waren ongetwijfeld het wonderlijk mooie Absynthe en het voortstuwende Gebrünn Gebrünn.
Om kort te zijn: een heel boeiende set met een mooie opbouw en alles overstijgende muziek. Het duurde dan ook even vooraleer we na het optreden terug in het hier en nu kwamen. Techno weet dan toch nog steeds boeiende materie voort te brengen.