Les Nuits 2010: Joanna Newsom - Harp en Piano

Koninklijk Circus, Brussel, 16 mei 2010

Het Koninklijk Circus was lang niet vol voor Joanna Newsom. Begrijpe wie kan want haar concert was weer een aaneenrijging van hemels mooie epische nummers die zo uit de lucht lijken geplukt te zijn. Mooie stukjes poëzie, één voor één, in sobere arrangementen. Deze dame heeft stijl, klasse, een mooi uiterlijk, een perfecte stem en bakken talent.

Och, en goede smaak ook. Het voorprogramma bewees dat in de incarnatie van Roy Harper, een man die zijn sporen verdiende bij Led Zeppelin en Pink Floyd, maar zijn oude dag slijt door in zijn eentje op zijn gitaar een publiek te entertainen met nummers die ook allemaal lang duurden en rare verhalen vertelden over pakweg het aanbidden van groene mannetjes als religie. Het was duidelijk dat hij volop genoot van de welverdiende aandacht van het enthousiast publiek.

Om al die mooie nummers uit de lucht te plukken had Joanna Newsom een grote harp laten aanslepen en een nog grotere piano. In die setting wisselde ze af tussen deze twee instrumenten, zich gedragend als een verlegen meisje in wonderland. Ze begon helemaal solo op haar harp met '81, maar werd de rest van het concert begeleid door vijf muzikanten die een allegaartje aan instrumenten bespeelden.

De drums bepaalden naast harp en piano het meest het geluid. De minimalistische effecten van Neal Morgan zorgden voor de tegendraadse toetsen die je alert hielden. Soms zat de drummer minutenlang zonder werk, zoals in Autumn, soms was de zachte trom bijna te subtiel om te horen, maar in Easy bijvoorbeeld ging hij het duet aan met Newsom's harp en vormde met haar een tegendraadse dialoog.

Ryan Francesconi, die instond voor de arrangementen van 'Have One On Me', vervulde deze rol in Baby Birch, de enige toegift van de avond. Dat werd door Newsom ingezet op harp, maar halverwege van stroomstoten voorzien door zijn elektrische gitaar. Good Intentions Playing Company was bijna dansbaar, het had een hit kunnen zijn met die jazzy solo op schuiftrombone.

Joanna's stem klonk vroeger af en toe schel maar die onvolkomenheid is ondertussen volledig weggewerkt. Na een lange pauze waarin ze haar harp moest herstemmen terwijl de tijd opgevuld werd met een vragenronde tussen muzikanten en publiek viel de initiële schroom weg en was er zelfs één man in de zaal die er in slaagde haar uit te nodigen voor een glas achteraf. En wij waren dat echt niet.