Les Nuits 2010: Amazigh, Vismets, Holy Fuck, Sexy Sushi - Een memorabele afsluiter

Botanique, Brussel, 19 mei 2010

Afscheid nemen doen wij steeds in schoonheid. Zo zijn wij nu eenmaal opgevoed. Dus geven we op deze laatste avond Les Nuits er nog eens een stevige lap op. Een allegaartje van elektroclash, georkestreerde noise en scherpe gitaren moest daar alvast garant voor staan.

Amazigh mag de zaal opwarmen met een mix van Algerijnse muziek, hiphop en pop. Daarbij gebruiken ze traditionele instrumenten, maar evengoed platenspelers waarop een deejay samples scratcht. De levendige muziek wordt opgevuld met poëtische teksten over liefde, revolutie en feesten. Terwijl in de zaal door enkele fans een paar traditionele dansen worden ingezet, kunnen wij ook niet lang weerstaan aan de positieve sfeer van Amazigh.

Dat konden we helaas niet zeggen het Vismets. Daar Amazigh nog een duidelijke boodschap te verkondigen had, verloren de Brusselaars zich in nietszeggende elektrorock waarbij per se de geluidsmuur doorbroken moest worden.

Misschien zaten er wel degelijk goeie songs tussen maar het werd allemaal zo opgeblazen dat er enkel nog een schreeuwlelijke brij overbleef. Misschien waren ze wat overenthousiast omdat hun album net uit kwam en omdat ze een thuismatch speelden. De vrienden, familie en fans lustten er dan ook duidelijk pap van en vierden lustig mee met de bende.

Geef ons dan maar het geluidssalvo van Holy Fuck. Net zoals op het nieuwe album ‘Latin’ klonken ze iets gematigder dan ten tijde van hun debuut, maar aan schoonheid boetten ze zeker niet in. We kregen prachtige geluidssculpturen te horen in een vaak psychedelisch jasje.

Met de microfoon in de mond werden stemmen vervormd en kabels van keyboards werden verstoken terwijl basgitaar en drums het ritme aangaven. We herkenden flarden van ‘Latin’, maar we hadden niet echt de indruk dat ze zich strak aan de lijnen van hun album hielden. En nee, dat stoorde ons helemaal niet. Prachtig en voor herhaling vatbaar.

Of ze in de Botanique Sexy Sushi nog vaak willen terug zien, daar kan over gespeculeerd worden. Een memorabel concert was het anders wel. Het Franse duo bestaande uit Mitch Silver en Rebeka Warrior hield zijn reputatie hoog en serveerde ons op ruige en harde elektro terwijl miss Warrior meer schreeuwde dan zong.

Dat destructieve kantje beperkte zich niet alleen tot de muziek. Tafels werden omver gesmeten, planten werden - uitgerekend in de Botanique - uit hun bloempotten gesleurd en we werden regelmatig getrakteerd op rondvliegend bier.

Terwijl het publiek lustig mee het podium op kroop, liet Rebeka zich halfnaakt door gretige handen door de zaal dragen en zadelde een stroboscoop ons op met een epileptische aanval. Vergelijk Sexy Sushi met Nid & Sancy of Kap Bambino, maar dan nog een graad erger. Een afsluiter om U tegen te zeggen.