Leffingeleuren - Friday Night Fever
De Zwerver, , 29 september 2009
Leffinge. Een dorp in nabijheid van Oostende, waarvan de naam een collectief ¿qué? losweekt. Tenzij je Leffingeleuren vernoemt, uiteraard. Het kleine festivalletje van vroeger groeide uit tot een seizoeneind om u met grote letter – U dus – tegen te zeggen.
The Black Box Revelation toonde met onder meer Gravity Blues, High on a Wire en hoogtepunt Never Alone/Always Together dat het een publiek verdomd goed kan bespelen. Ook bij I Think I Like You was het moeilijk stilstaan en crowdsurfers verschenen al snel. Het unieke stemgeluid en knap gitaarwerk van Paternoster en de aggressieve drums zorgden voor een bijzonder sterke start van het festival.
Hoe gek het ook klinkt, toch moesten we vaststellen dat de prestatie van de piepjonge opener moeilijk geëvenaard zou worden. Zo probeerde Das Pop hen naar de kroon te steken, maar dat was vergeefse moeite. De tent zat voor de helft voller, maar de band miste een zeker je ne sais quoi om die tent te doen dansen. Met Fool For Love, Tired en klassieker You konden de jongens het publiek uiteraard wel vermaken.
Een festival dat uit zijn voegen barst is uiteraard bijzonder aangenaam, maar het brengt ook wel een aantal gebreken met zich mee. Zo lijkt Zaal De Zwerver al een paar jaar te klein om de festivalgangers te ontvangen. Na een tentconcert afzakken naar de zaal was vaak geen optie gezien de ellenlage rij aan de deur. Toch slaagden we erin het energieke concert van Fagget Fairys te zien. Een bomvolle zaal, en terecht, want de twee vriendinnen - de ene helft is deejay, de andere zangeres - zetten een sterke prestatie neer. Jammer genoeg leek het ons dat het publiek vooral voor radiohitje Feed The Horse aanwezig was.
Toch verhuisden we overtuigd naar de Mainstage, aangezien Mike Skinner en de zijnen er hun Britse rap in Leffingse atmosfeer zwierden. Hoewel The Streets trots mag zijn op een hele resem meezingers, liep het live wat stroef. Heaven For The Weather, Could Well Be In of Weak Become Heroes kent iedereen, maar geef ons toch maar de albumversie. Uiteraard is het een belevenis om zo'n band te mogen gadeslaan, maar de hoge verwachtingen werden niet volledig ingelost. Op hetzelfde moment liep Café De Zwerver stampvol voor Superlijm. U weet wel, de Michael Jordan-fans. Een gezellige boel in een nog gezelliger cafeetje, en volgens de band zelf één van hun leukste concerten.
Het Kortrijkse Goose, de laatste tijd meer aan draaitafel dan aan microfoon te vinden, sloot de avond af. De band speelde aanvankelijk te weinig bekende nummers, maar kwam daarna heel sterk uit de hoek kwam met schijven van Daft Punk en Boys Noize. Uiteindelijk flopten ze toch in het aaneenmixen van Like A Virgin, Billy Jean en tal van andere all-time-favorites.
Naar jaarlijkse gewoonte keerden slechts enkelingen terug naar hun tent, terwijl anderen de plaatselijke voetbalkantine annex foute-feestjespaleis onveilig maakten. Met nog twee dagen voor de boeg nog helemaal niet moe, maar wel al een beetje voldaan.