Leffingeleuren 2015 - Goed begonnen, half gewonnen
Festivalterrein, Leffinge, 19 september 2015
Enkele uren voor de start van Leffingeleuren 2.0, gingen de hemelsluizen nog eens helemaal open. Het is een steeds wederkerend gevaar zo op het einde van het festivalseizoen, maar niemand die zich daar een vierletterwoord van aantrok. Eenmaal de eerste klanken werden rondgestrooid op het plein rond de kerk, trokken de regenwolken hun staart in en vroegen we ons alweer af waarom we in godsnaam een jas hadden meegenomen. Onze oksels achteraf roken zuur, en dat is altijd een goed teken.
Wie anders dan Alpha Wale mocht de aftrap geven. De vier sjofele kerels van een nabij gelegen parochie staken de lont in het vuur met Black Key, een nummer dat met z’n langzame intro plots enkele tempo’s hoger schakelt en direct op de heupspieren werkt. Verder werd de mix van lome surfrock perfect afgewisseld met alle kanten uit stuiterende uptempo nummers als Why Would You Wanna Stay en Strange Things. De set werd uiterst ontspannen afgewerkt, en met een brede glimlach. Leffingeleuren is dan ook voor de jeugd in Oostende en omstreken een begrip, en we kunnen ons best voorstellen dat het voor een band als Alpha Wale dan ook een eer is dit festival te mogen aftrappen. Geen buikdanser op het podium deze keer, maar dat mocht de pret niet drukken. Alpha Wale was opnieuw een auditieve suppo die er moeiteloos inging.
Op naar de Zwerver, waar de Leedse band Hookworms zenuwachtig hun soundcheck afwerkte. Eenmaal de bril van zanger MJ aan de kant geschoven werd, kregen we een spervuur aan intense noisegeluiden te verwerken. De band heeft nogal moeite om een volledig uitgewerkte tour op poten te krijgen, omdat ze net als u en ik zich dagelijks moeten aanmelden op hun werk. Ze speelden dan ook alsof het hun eerste keer was; geconcentreerd, af en toe met de ogen gesloten en met de muzikale daver op het lichaam. De hevige riffs van Radio Tokyo waren dan wel weer een voltreffer, net als enkele andere momenten. Maar om ons een volledige show te boeien zullen ze toch wat dieper in de buidel moeten tasten.
Dat Raketkanon er zin in had, bleek al snel toen ze de lieve man die de aankondigingen deed het publiek in duwden. En dat publiek, ondertussen even dronken als een bataljon Zwitsers, liet zich volledig gaan. Mensen vielen neer, crowdsurfers vlogen in het rond en frontman Pieter-Paul Devos spoot gif en sprong met gevaar op eigen leven ettele keren het publiek in. We kunnen hier een lijstje met nummers opsommen die insloegen als een bom, maar we houden het kort: alle nummers waren raak, en pakten op de adem als een nawalmende asbak. De zweetgeur in De Zwerver rook oprecht. Raketkanon gaf een optreden waar we voor de rest van het weekend zullen moeten van bekomen. Een brutaal spektakel.
Lichtjes nadampend en dronken van de verschroeiende noise-rock die we van de Gentenaars voorgeschoteld kregen, strompelden we de Kapel binnen waar JC Satàn een muur van gitaarrifs optrok. Leffingeleuren profileert zich tijdens deze nieuwe editie als een festival dat ons nieuwe dingen wil leren kennen, en de kennismaking met deze band is alvast eentje om te onthouden. Muziek met een knipoog naar Sonic Youth, Pixies en zelfs een beetje naar de college rock uit de jaren 90.. Kortom: niets dat we nog niet gehoord hebben, maar als het zo lang geleden is kan dat ook eens deugd doen.
foto: Raketkanon @Depot, maart 2015