Leffingeleuren 2010 - Zondag, Wilco-dag

Festivalterrein, Leffinge, 27 september 2010

Het katertje blussen met een vers pintje, de gehoorschade verdoezelen met een nieuwe laag beats. Zo gaat dat op festivals. En voor de derde dag van Leffingeleuren was dat niet anders. Wilco, dé headliner van het festival zorgde er bovendien voor dat de honger ook nu nog groot was.

Daags na een feest met Mix Master Mike kunnen we ons geen beter geschenk bedenken dan ontwaken met een gezonde dosis countryrock. Deer Tick kon dus bij voorbaat al weinig verkeerds doen. En dat werd ook nog eens bevestigd. Met rauwe stem en aanstekelijk gitaarspel droomde de matig gevulde tent met melancholische blik weg. Recente plaat ‘The Black Dirt Sessions’ toonde de kunde van frontman McCauley en de zijnen al aan, maar nu zijn we er helemaal van overtuigd dat we deze band in het oog dienen te houden.

Een band die wel al zijn kwaliteiten heeft bewezen is The Black Box Revelation. Al vroeg op de middag slaagde de band erin een gezonde deining in de tent te doen ontstaan. Vreemd genoeg ontbraken oudje Never Alone/Always Together en het recentere Sleep While Moving. Toch genoten we van een immer nonchalante Paternoster, die bijwijlen zijn gitaar op gewelddadige wijze durfde te verkrachten. Denk maar aan Head On Fire, High On A Wire of I Think I Like You.

“Op de zevende dag zult gij rusten.”, werd ooit verkondigd. Voor één keer durfden wij ons ook van onze blasfemische kant te laten zien door op de kar te springen van postrockers 65daysofstatic. Beklaagd hebben we het ons niet. Als een wervelwind werden oorverdovende tonen de tent ingestuurd. Logisch dat het publiek van alle leeftijden het headbangen niet kon laten. Dit geen postrock meer noemen is ons een brug te ver, maar de elektronische hoogstandjes en gierende gitaren deden ons toch meer dan eens denken aan The Prodigy. Een opwindende mix van gitaarvlagen en ritmische synths, die samen een wall of sound metselen, meer heeft een mens niet nodig, quoi.

Admiral Freebee was een waardige opvolger van dit geweld. Vorig jaar stond hij hier alleen, maar nu bracht hij handvol vrienden mee, van wie de meest opmerkelijke Flip Kowlier op bass. Zoals gewoonlijk bracht een schreeuwende Van Laere ook nu een roesverwekkende show, waarin vreemd genoeg meer klassiekers dan nieuwe nummers aan bod kwamen. Van die paar nieuwe nummers genoten we vooral van nieuwe single Look at What Love Has Done. Oudjes Rags ’n Run of Oh Darkness werden uiteraard geslikt als zoete koek.

Van Laere was duidelijk in zijn nopjes met het feit dat hij net voor zijn favoriete band Wilco mocht spelen en liet dat meer dan eens merken. Met bisnummer Home sloot "The Talent" zacht, maar stijlvol af. Een waardige opwarmer voor een band waar erg veel mensen voor naar Leffinge afzakten.

Clichés mogen pas gebruikt worden als het niet anders verwoord kan worden. Bij deze poneren we met alle plezier zo’n cliché: “De thuisblijvers kregen ongelijk”. Wilco stond er en trapte alle mogelijke critici het steunbeen onderuit.

Hoe anders kon de band aftrappen dan met Wilco (The Song)? “Wilco will love you, baby”, zong een goedgeluimde Jeff Tweedy en daar waren we niet rouwig om. Het boegbeeld van de indierock was merkbaar blij om voor een volle tent te kunnen spelen.Terwijl de band al eens een wervelwind de tent instuurde, bood ze ook een warm en vertederend deken. Jesus Etc. was uiteraard één van de toppers, maar ook Heavy Metal Drummer en bisnummer The Late Greats onthouden we van deze doortocht.

De laatste tonen van Wilco waren nog maar net de tent uit of de exodus huis- of campingwaarts kon weer op gang komen. Diehard feestvierders konden hun hartje desondanks nog eenmaal ophalen bij Tricky & Tyler, de huisdeejays van Leffingeleuren.

Intussen kan Leffingeleuren een gevestigde waarde in het festivallandschap genoemd worden, mede door het feit dat ze telkens prat kunnen gaan op een stevige mix van hoogvliegers uit binnen- en buitenland. Het jammere aan dit festival is dat ze onze festivalhonger altijd nog meer aanwakkert. Wij dromen alvast van volgend editie.