Laura Marling - Heeft erg goed naar zichzelf geluisterd
Ancienne Belgique, Brussel, 21 maart 2012
Krijgt u het net als ons op de heupen van uitspraken als “de nieuwe hoop van de Britse folkmuziek” of de eindeloze vergelijkingen tussen jonge artiesten en artiesten die veertig jaar geleden het mooie weer maakten en door hun talent onvermijdelijk een duidelijke invloed hadden op de generaties na hen? De inmiddels tweeëntwintigjarige Laura Marling ontsnapt er al drie platen lang niet aan. Met dit sterke optreden in de grote zaal in de AB bewees ze dat ze meer dan voldoende talent en eigenheid heeft om het zonder die vergelijkingen te kunnen stellen.
Misschien kwam het doordat haar livereputatie tot voor kort niet de allersterkste was dat ze ons deze avond op grandioze wijze van onze sokkel wist te blazen. Een onverwachte uppercut die ons even sterretjes deed zien. Laura Marling beschikt over een pakkende, doorleefde stem, die heel wat registers aan kan. En haar oeuvre getuigt van een maturiteit waar sommige oudgediende singer-songwriters enkel van kunnen dromen.
De tijden dat ze met Mumford & Sons op de planken stond liggen achter ons, maar ook nu had ze een sterke backingband, die haar nummers van gepaste, fijnzinnige arrangementen voorzag, rond zich verzameld. De nummers uit ‘A Creature I Don’t Know’ werden met prachtige aquarelkleuren ingevuld met een instrumentarium (cello, banjo, mandoline, toetsen) dat haar inderdaad duidelijk in de folkhoek - vergeet uw geitenwollen sokken niet - plaatst.
Sommige mierenneukers klagen erover dat Laura Marling tussen de nummers door onwennig en saai overkomt. Maar wie ligt daar in godsnaam van wakker als de artiest in kwestie met haar eigen nummers op zo’n overtuigende manier haar stem in alle mogelijke betekenissen- laat horen. Het feit dat de Neil Young-cover Dance Dance Dance het minst sterke nummer van de avond was spreekt boekdelen.
En de zeveraars die klagen dat Laura Marling “toch wel erg goed naar Joni Mitchell geluisterd heeft”, raden we aan om hun huiswerk opnieuw te doen. Iedere zangeres met een hoog stembereik en een wat afwijkend gitaarspel als een kopie afdoen, doet afbreuk aan het unieke talent van in dit geval Laura Marling. En betere studenten weten ook dat de eigenzinnige meesteres zelf de helft van haar carrière niet als Joni Mitchell klonk. We rest our case.
Wat u wel moet onthouden: Laura Marling is een enorm talent dat op prille leeftijd al een opmerkelijk oeuvre bijeengeschreven heeft. Ze is een belangrijke stem in haar generatie, en we verwachtten dat ze dat nog een tijd zal blijven. En op het podium gaat de groeicurve in de goede richting. Dit concert in de AB was er alleszins een van topniveau in de categorie “hier gaan we nog vaak aan terug denken”.